Bronisław Pieracki urodził się 28 maja 1895 r. w Gorlicach w rodzinie urzędniczej. W latach 1906-1914 był uczniem gimnazjum filologicznego w Nowym Sączu.
Od 1909 r. należał do Związku Walki Czynnej (ZWC) i Związku Strzeleckiego (ZS).W 1913 r. ukończył kurs oficerski ZS.
Pieracki – Legiony, POW
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich - od sierpnia 1914 r. służył w 2, a następnie 4 pp.
Wraz z II Brygadą przeszedł szlak bojowy: Nadwórna, Mołotków, Rafajłowa. W bitwie pod Jastkowem został ciężko ranny (31 lipca 1915 r.). Do pułku powrócił po długim leczeniu we wrześniu 1916 r. Dowodząc kompanią w stopniu kapitana walczył na Wołyniu. W 1917 r. objął dowództwo batalionu w 2 pp.
Po kryzysie przysięgowym w listopadzie 1917 r. wcielony został do armii austriackiej, z której wiosną 1918 r. uzyskał zwolnienie.
Następnie został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), obejmując w niej najpierw stanowisko komendanta okręgu nowosądeckiego, a później lwowskiego.
W listopadzie 1918 r. brał udział w walkach z Ukraińcami o Lwów, będąc jednym z organizatorów obrony miasta.
Kariera Pierackiego w wojsku
W późniejszym okresie pracował w Departamencie I Mobilizacyjno-Organizacyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych, zajmując w nim kolejno stanowisko referenta, kierownika wydziału oraz kierownika sekcji.
Zamach na ministra Bronisława Pierackiego
Od lipca do września 1920 r. pełnił funkcję oficera łącznikowego Kwatery Głównej Naczelnej Wodza. Następnie powrócił na zajmowane wcześniej stanowisko.
W 1924 r. ukończył kurs w Wyższej Szkole Wojennej i uzyskał awans na pułkownika. W latach 1924-1928 pracował w Sztabie Inspektoratu Armii IV.
Brał udział w przygotowaniach do zamachu stanu w maju 1926 r.
Polityk Pieracki
W marcu 1928 r. został posłem z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR). W Sejmie był przewodniczącym Komisji Wojskowej oraz jednym z wiceprezesów klubu parlamentarnego BBWR.
W październiku 1928 r. zrzekł się mandatu poselskiego. Miesiąc później objął stanowisko II zastępcy szefa Sztabu Generalnego, odpowiedzialnego za koordynację prac cywilnych ministerstw w zakresie spraw obronnych. Zasiadał na nim do kwietnia 1929 r.
Następnie mianowany został wiceministrem spraw wewnętrznych. W tym okresie zajmował się m.in. przygotowaniem wyborów parlamentarnych w 1930 r. Był również odpowiedzialny za akcję pacyfikacyjną przeprowadzoną na terenie Małopolski Wschodniej na jesieni 1930 r.
W grudniu 1930 r. objął stanowisko ministra bez teki w rządzie Walerego Sławka.
Pieracki i Ukraińcy
Od czerwca 1931 r. pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych. Z jego inicjatywy w marcu 1934 r. powołany został Komitet do Spraw Narodowościowych.
15 czerwca 1934 r. członek Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów dokonał na niego zamachu w Warszawie. W wyniku odniesionych ran Pieracki zmarł tego samego dnia.
Bronisław Pieracki odznaczony był m.in. Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Orderem Polonia Restituta IV kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi. Pośmiertnie awansowany został na stopień generała brygady oraz odznaczony Orderem Orła Białego. (PAP)
mjs
