Wiesław Ochman - tenor, pierwszy polski śpiewak od czasów Jana Kiepury, który zdobył światową sławę. Występował m.in. na scenach mediolańskiej La Scali i nowojorskiej Metropolitan Opera.
Urodzony w Warszawie 6 lutego 1937 r., młody Ochman nie chciał od razu zostać śpiewakiem, ale malarzem. Po ukończeniu szkoły podstawowej na warszawskiej Pradze zaczął się uczyć w Liceum Plastycznym w Bolkowie na Dolnym Śląsku. Rozpoczął także studia na wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Namówiony przez kolegów, wystąpił na jubileuszowej akademii, na której usłyszał go prof. Gustaw Serafin, ceniony pedagog i nauczyciel śpiewu. To właśnie jego opinia zdecydowała o podjęciu przez Ochmana studiów wokalnych, a zdobyta w rok później nagroda na lokalnym konkursie śpiewaczym przesądziła o dalszych losach.
Ochman i początki drogi artystycznej
W 1960 roku Ochman uzyskał dyplom inżyniera-magistra; postanowił jednak wykorzystać dar natury w postaci pięknego głosu i wybrać artystyczną drogę; zaangażował się do Państwowej Opery Śląskiej. Przez trzy sezony śpiewał na jej deskach. Jesienią 1963 roku przeniósł się do teatru operowego w Krakowie, lecz, już rok później powrócił do rodzimej Warszawy, gdzie właśnie niebawem miał otworzyć swe podwoje odbudowany z gruzów Teatr Wielki.
Występ w "Halce", przygotowanej obok trzech innych przedstawień, na uroczyste otwarcie Teatru Wielkiego w listopadzie 1965 roku, stał się zwrotnym punktem w karierze Wiesława Ochmana. Rola Jontka w jego wykonaniu wywołała entuzjazm publiczności oraz pochwały krytyki - także zagranicznej.
Zagraniczne występy Ochmana
W tym samym sezonie Ochman zaśpiewał też tytułową rolę w "Fauście". Następstwem tego stały się zaproszenia do słynnej Państwowej Opery w Berlinie, gdzie w styczniu 1967 wykonał partię Turiddu na premierze "Rycerskości wieśniaczej", a następnie do Monachium ("Traviata" na Festiwalu Operowym) i Hamburga ("Tosca" we wrześniu 1967). Niebawem Wiesław Ochman zyskał też międzynarodową renomę jako odtwórca partii mozartowskich. Stał się poszukiwanym przez dyrekcje wielu teatrów odtwórcą m.in. partii tytułowej w operze "Idomeneo".
W 1972 roku Ochman występował w Wielkiej Operze Paryskiej. Śpiewał też za Oceanem - w Chicago i San Francisco; nagrywał płyty dla "Polskich Nagrań" i dla zachodnioniemieckiej wytwórni "Deutsche Grammophon" - m.in. "Idomenea", "Salome" Richarda Straussa, "Requiem" Mozarta, a także moniuszkowską "Halkę".
Repertuar Ochmana
W rozległym repertuarze Wiesława Ochmana do szczególnie ważnych pozycji należy partia Arriga w operze Giuseppe Verdiego "Nieszpory sycylijskie". Artysta śpiewał ją w 1969 roku w Hamburgu, a w roku 1975 tą właśnie partią zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera.
W roku 1982 kreacją księcia Golicyna w "Chowańszczyźnie" Modesta Musorgskiego Ochman zadebiutował na mediolańskiej La Scali.
Występując w największych teatrach europejskich i amerykańskich, Ochman nie zapominał o rodzinnym kraju. Każdego sezonu przynajmniej raz pojawiał się na scenie warszawskiego Teatru Wielkiego.
Ochman jako reżyser operowy
Po 1999 r. Wiesław Ochman zajął się też reżyserią, wystawiając w Operze Śląskiej w Bytomiu "Don Giovanniego" Mozarta, "Traviatę" Verdiego oraz "Carewicza" Ferenca Lehara.
Działalność charytatywna Ochmana
Ważnym elementem działalności Ochmana stała się działalność charytatywna na rzecz wspierania kultury i na stypendia. Rokrocznie organizował aukcje obrazów w konsulacie Polskim w Nowym Jorku, z których dochód wspiera częstochowską kulturę.
W 2008 r. senat AGH na uroczystym posiedzeniu nadał Wiesławowi Ochmanowi godność doktora honoris causa AGH.
W październiku 2013 r. Ochman obchodził jubileusz 55-lecia pracy artystycznej na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu. (PAP)
agz/
