Grzegorz Korczyński (wł. Stefan Kilianowicz) urodził się w 1915 r. w Brzezinach w pow. Lubartów w rodzinie rolnika.
Przed II wojną światową pracował w Warszawie jako robotnik.
Od 1935 r. działał w Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie”.
W 1937 r. wyjechał do Hiszpanii, gdzie walczył po stronie republiki w międzynarodowych brygadach.
Po upadku republiki wyjechał do Francji. W latach 1940-1942 uczestnik komunistycznego ruchu oporu, jako członek polskiej sekcji Francuskiej Partii Komunistycznej.
Korczyński jako działacz komunistyczny
Przerzucony do okupowanej Polski na teren Lubelszczyzny w Polskiej Partii Robotniczej organizował Gwardię Ludową i Armię Ludową.
Od lipca 1944 r. sprawował kierownicze stanowiska w aparacie bezpieczeństwa publicznego, zajmując się m.in. organizacją Milicji Obywatelskiej.
W 1946 r. uzyskał stopień generała brygady.
W 1948 r. przeszedł do struktur Ministerstwa Obrony Narodowej, w którym kierował wywiadem i kontrwywiadem wojskowym.
Aresztowanie Korczyńskiego
W maju 1950 r. został aresztowany w związku ze sprawą Władysława Gomułki.
W więzieniu chciano wymusić na nim fałszywe zeznania, mające posłużyć politycznej prowokacji.
W 1954 r. skazany na dożywotnie więzienie.
Uwolniony w maju 1956 r., zrehabilitowany i przyjęty do wojska w stopniu gen. bryg.
Korczyński w KC PZPR
Od 1959 do 1971 r. członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W latach 1957-1965 szef Zarządu II (wywiad) Sztabu Generalnego, następnie wiceminister obrony narodowej i główny inspektor obrony terytorialnej (1965-1971).
W 1968 r. awansowany na stopień generała broni.
Korczyński wobec Grudnia '70
W grudniu 1970 r. dowodził oddziałami Wojska Polskiego pacyfikującymi robotnicze protesty na Wybrzeżu.
Na początku 1971 r. odwołany z zajmowanych stanowisk „ze względu na stan zdrowia”, został ambasadorem w Algierii.
Zmarł w październiku 1971 r. w Algierii. (PAP)
mjs
