Jerzy Zelnik, aktor filmowy i teatralny, odtwórca słynnej roli Ramzesa XIII w "Faraonie" w adaptacji powieści Bolesława Prusa, wyreżyserowanej przez Jerzego Kawalerowicza.
"Chyba najbardziej jestem związany z rolą Zygmunta Augusta w filmie pt. +Królowa Bona+" - podkreślał Zelnik w wielu wywiadach.
Zelnik i „Faraon”
Jednak to właśnie jego pierwsza rola - Ramzesa w "Faraonie" (1965 r.) - najbardziej zapisała się w pamięci widzów i przyniosła sławę debiutującemu aktorowi.
"Korzystałem tam głównie ze swojej intuicji, spontaniczności, młodzieńczego entuzjazmu, bo przecież nie z doświadczenia zawodowego. Byłem dopiero po pierwszym roku studiów aktorskich w Warszawie" - opowiadał aktor podczas jednego z czatów internetowych.
Ekipa "Faraona" pracowała w ekstremalnie trudnych warunkach - w Egipcie, w Uzbekistanie i w Polsce. "Bywało, że w słońcu dochodziło do 60 stopni. Na pustynię dojeżdżaliśmy ok. 35 km w jedną stronę. Musieliśmy wyruszać o 4 rano, a byliśmy na miejscu dopiero o 6. Po wertepach jechaliśmy 17 km na godzinę, a więc każdy dzień zdjęciowy zaczynaliśmy już bardzo zmęczeni" - wspominał aktor.
Jerzy Zelnik, syn znanego reżysera radiowego Jana Zelnika, urodził się 14 września 1945 roku w Krakowie. Jest absolwentem warszawskiej PWST.
Zelnik w teatrze i filmie
Występował kolejno w teatrach: Starym w Krakowie (1968-70), Dramatycznym w Warszawie (1970-73), Powszechnym w Warszawie (1979-86 i od 1992) i od 1986 roku w Studio (1986-92). W latach 2005-07 był dyrektorem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi.
Na swoim koncie ma kilkadziesiąt ról filmowych. Występował m.in. u Andrzeja Wajdy w telewizyjnym "Przekładańcu" z roku 1968, według scenariusza Stanisława Lema, "Krajobrazie po bitwie" (1970), "Piłacie i innych" (1971).
Halina Łabonarska i Jerzy Zelnik ze Złotym Medalem Gloria Artis
Zelnik grał także w filmach Andrzeja Żuławskiego ("Pavoncello", 1967), Krzysztofa Zanussiego ("Hipoteza", 1972), Andrzeja Kondratiuka ("Skorpion, panna i łucznik", 1972), Kazimierza Kutza ("Znikąd donikąd", 1975), Grzegorza Królikiewicza ("Tańczący jastrząb" 1978), Witolda Orzechowskiego ("Droga w świetle księżyca", 1972, "Jej powrót", 1975), Wojciecha Jerzego Hasa ("Pismak", 1984), Ryszarda Bugajskiego ("Kobieta i kobieta", 1979).
Artysta stworzył też postać w adaptacji "Dziejów grzechu" (1975) Stefana Żeromskiego w reżyserii Waleriana Borowczyka.
Zagrał też w kilku polskich produkcjach historycznych - w 1971 roku wystąpił w "Bolesławie Śmiałym" Witolda Lesiewicza, a w latach 1980 i 1982 kolejno pojawił się w roli króla Zygmunta II Augusta w serialu TV "Królowa Bona" i "Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny" Janusza Majewskiego.
Rok 1979 przyniósł Zelnikowi tytułową rolę w serialu "Doktor Murek" Witolda Lesiewicza, a w 1987 wystąpił w jednej z ról w telewizyjnej wersji "Komediantki" Jerzego Sztwiertni.
Brał też udział w kilku polsko- amerykańskich produkcjach, m.in. "And the Violins Stopped Playing" (1988), "Szuler" (1991) Adka Drabińskiego, czy "Gospel According to Harry" (1993) Lecha J. Majewskiego. Wystąpił też w dwóch horrorach - "Medium" (1985) i "Powrocie wilczycy" (1990).
Dwukrotnie wcielił się w postać Mikołaja Chopina, ojca znanego kompozytora - we francusko - polskim serialu "Napoleon" (1990) oraz w biograficznym obrazie Jerzego Antczaka "Chopin - pragnienie miłości" (2002).
Zelnik i seriale
Często gościł na małym ekranie: w serialach "Bank nie z tej ziemi" (1993-94), "Fitness Club" (1994-95), "Awantura o Basię" (1995), czy wreszcie w telenoweli "Klan" (od 1997 roku), "Na dobre i na złe" (2000-2001) oraz, "Magdzie M." (2006) i "Teraz albo nigdy" (2008).
Aktor często użycza swojego głosu jako narrator filmów dokumentalnych i animowanych (m.in. "Muminki").(PAP)
agz/
