Z połączenia działających pod zaborami partii Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy oraz PPS Lewica 16 grudnia 1918 r. powstała Komunistyczna Partia Robotnicza Polski, której nazwę skrócono potem do Komunistycznej Partii Polski. Politycznie był to ruch naturalny. SDKPiL od początku reprezentowała nurt internacjonalistyczny, PPS Lewica zaś pod tym właśnie hasłem dokonała w 1906 r. podziału w socjalistyczno-niepodległościowym dotąd PPS (drugą stronę stanowiła PPS Frakcja Rewolucyjna Józefa Piłsudskiego).
Ponieważ nowe ugrupowanie reprezentowało stanowisko bojkotujące polską państwowość w formie „burżuazyjnej”, w dodatku było najzupełniej oficjalnie zależne od Związku Sowieckiego, z którym Polska toczyła wojnę, już od stycznia 1919 r. stało się nielegalne, a jego przywódcy zazwyczaj przebywali poza Polską. Jeśli chodzi o zależność od komunistycznej Rosji, to był to nie tylko wybór polskich działaczy, lecz wręcz ich inicjatywa. To właśnie oni byli głównymi inicjatorami powstania w marcu 1919 r. Kominternu, czyli Międzynarodówki Komunistycznej, której się podporządkowali. Do najważniejszych aktywistów należeli wówczas: Adolf Warszawski-Warski, Maksymilian Horwitz-Walecki, Julian Leszczyński-Leński oraz Maria Koszutska-Kostrzewa.
Z biegiem czasu KPP wchłaniała drobniejsze skrajnie lewicowe organizacje, ale nie zdobywała poparcia społecznego i nie rozrastała się. Najbliżej zdobycia władzy była 30 lipca 1920 r., kiedy po zajęciu przez Armię Czerwoną Białegostoku utworzono tam Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski, tzw. Polrewkom, mający być namiastką przyszłego rządu komunistycznego. Nadzieje na to zawiodły wraz z klęską czerwonoarmistów w Bitwie Warszawskiej 1920 r.
KPP poparła zamach majowy Piłsudskiego, licząc na wywołanie w Polsce wojny domowej. Później ruch ten określano jako „błąd majowy” – po przejęciu władzy Piłsudski kontynuował aresztowania polskich komunistów, w większym nawet zakresie niż wcześniej. Do jesieni 1937 r. KPP zajmowała się głównie agitacją Polaków, ale spełniała też rolę szpiegowską. W latach trzydziestych była już jednak zbyt silnie infiltrowana przez polski kontrwywiad, by móc poważnie zagrozić państwu. Stalin zdawał sobie z tego sprawę. Na fali Wielkiej Czystki nakazał aresztowanie wszystkich polskich komunistów obecnych wtedy w Rosji, wkrótce wstrzymał ich finansowanie, a po oskarżeniu KPP o bycie „agenturą piłsudczykowsko-peowiacką” w czerwcu 1938 r. ją rozwiązał.
Wszelkie materiały (w szczególności depesze agencyjne, zdjęcia, grafiki, filmy) zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.