Rodzina i przyjaciele pożegnali w poniedziałek prof. Jacka Balucha. Wybitny humanista i były ambasador RP w Pradze został pochowany na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Tłumacz, slawista, bohemista, polonista, poeta, nauczyciel akademicki, w latach 1990-95 pierwszy po demokratycznych wyborach ambasador RP w Pradze zmarł 3 lipca w Krakowie.
Podczas poniedziałkowych uroczystości pogrzebowych zmarłego wspominali przyjaciele, rodzina, przedstawiciele środowiska uniwersyteckiego. Odczytany został też list pożegnalny od prymasa Czech Dominika Duki - hierarcha wspominał ciepłą znajomość z prof. Baluchem.
Dyrektor Instytutu Filologii Słowiańskiej UJ Magdalena Dyras podkreśliła, że profesor "wyznaczał ramy historii instytutu". "Był dla nas autorytetem naukowym, etycznym. Odejście pana prof. Balucha jest zamknięciem pewnej historii" - mówiła dyrektor i dodała, że profesor praktycznie do końca życia był aktywny, pisał do końca swoich dni. "Rzesze slawistów, polonistów, bohemistów uczyły się na jego książkach" - powiedziała.
Prorektor ds. polityki kadrowej i finansowej UJ prof. Jacek Popiel powiedział, że praktycznie całe życie prof. Balucha było związane z Uniwersytetem Jagiellońskim. "Mieliśmy do czynienia z jednym z najwybitniejszych humanistów w historii" - mówił prorektor zauważając, że Baluch był nie tylko slawistą, ale i polonistą. Zwrócił też uwagę na opozycyjną działalność Balucha w latach PRL.
Wnuk profesora, Michał, w liście przysłanym z USA napisał, że nigdy nie znał nikogo tak wszechstronnego jak jego dziadek. W jego ocenie profesor doskonale łączył różne role - był wspaniałym dziadkiem, ojcem, mężem, człowiekiem. "Jak słyszę określenie, że ktoś ma klasę, to myślę o moim dziadku" - przyznał wnuk zmarłego.
Jacek Baluch urodził się w 1940 r. w Krakowie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Karola w Pradze.
Popularyzator czeskiej literatury w Polsce, redaktor tomów wydanych w serii Biblioteki Narodowej: „Wybór poezji" Frantiszka Halasa, „Czescy symboliści, dekadenci i anarchiści przełomu XIX i XX wieku", „Przygody dobrego wojaka Szwejka czasu wojny światowej" Jaroslava Haszka (2017), przygotował antologię staroczeskiej poezji miłosnej „Drzewo się liściem odziewa" (1981), był tłumaczem klasyków czeskich, autorem komentarzy, wstępów i posłowi do polskich wydań dzieł czeskich, autorem licznych książek naukowych i popularno-naukowych, poetą limeryków.
W latach 80. działacz w opozycji demokratycznej i członek NSZZ „Solidarność", po wprowadzeniu stanu wojennego internowany, był członkiem czeskiego i polskiego PEN Clubu, członkiem prezydium Komitetu Słowianoznawstwa Polskiej Akademii Nauk oraz przewodniczącym Polsko-Czeskiego Towarzystwa Naukowego oraz Polsko-Słowackiej Komisji do spraw Nauk Humanistycznych. W latach 2002-2008 dyrektor Instytutu Filologii Słowiańskiej UJ. Był współtwórcą slawistyki na Uniwersytecie Opolskim. W latach 1990-95 pierwszy po demokratycznych wyborach ambasador RP w Pradze
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, słowackim Orderem Podwójnego Białego Krzyża III klasy, czeskim Medalem Za Zasługi I stopnia oraz Złotą Odznaką „Zasłużony dla PZKO" oraz medalem „Dziękujemy za wolność".(PAP)
autor: Beata Kołodziej
bko/ agz/
