„Die Welt” o potrzebie postawienia w Berlinie pomnika polskich ofiar II wojny światowej

Zaznaczył jednocześnie, że pomnika takiego nie da się zastąpić proponowanym również centrum dokumentacji skutków hitlerowskiej okupacji we wszystkich dotkniętych nią państwach europejskich.

"W niemieckiej stolicy jest wiele miejsc pamięci. A niektóre z najlepszych pomników natrafiały początkowo niechęć. Tak jest też z planowanym pomnikiem ofiar niemieckiej okupacji Polski" - zauważa autor komentarza.

"1 września 2019 roku w upamiętniającej 80. rocznicę napaści na Polskę i wybuchu II wojny światowej uroczystości przed ruinami dworca Anhalter Bahnhof uczestniczyli przewodniczący Bundestagu Wolfgang Schaeuble i marszałek polskiego Sejmu Elżbieta Witek. Poszli za wezwaniem do postawienia tam pomnika, przypominającego o ofiarach niemieckiej okupacji Polski w latach 1939-45. To na Anhalter Bahnhof 12 listopada 1940 roku niemiecki minister spraw zagranicznych Ribbentrop witał swego sowieckiego kolegę Mołotowa, z którym (ponad rok wcześniej) podpisał niemiecko-sowiecki pakt o nieagresji i tajny protokół dodatkowy o podziale Polski" - pisze Mausbach.

Według niego, "naukowe centrum dokumentacji nie może zastąpić pomnika jako kulturowego miejsca współczującego wspominania. Samodzielny pomnik ofiar niemieckiej okupacji Polski będzie w niemieckiej stolicy trwałym znakiem złożonego w imieniu wszystkich Niemców wyznania winy i pojednania. Przez stulecia imperializmy niemiecki i rosyjski zagrażały istnieniu Polski. Hitler chciał ostatecznie unicestwić podzielony w 1939 kraj jako naród i państwo".

"Skutkami niemieckiej napaści i II wojny światowej były dla Polski sowiecka kuratela i komunistyczna dyktatura, z których kraj mógł się wyzwolić dopiero w 1989 roku. To także pokojowa demokratyczna rewolucja +Solidarności+ otworzyła podzielonym Niemcom bramę do jedności w wolności i do wspólnej Europy" - podkreśla Mausbach. (PAP)

dmi/ mal/