Zakończyły się trwające 11 lat prace konserwatorskie w refektarzu klasztoru ss. klarysek w Krakowie. W ostatnim etapie przeprowadzono konserwację malowideł na ścianach i sklepieniach. Prace dofinansowano ze środków Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa.
Klaryski poinformowały na swojej stronie internetowej, że podczas odbioru końcowego wykonanych prac komisja wskazała na uzyskanie bardzo dobrego efektu estetycznego zrealizowanych działań konserwatorskich.
Prace obejmowały refektarz – miejsce wspólnych posiłków zakonnic, stanowiący centralne pomieszczenie najstarszego, wschodniego skrzydła XIV-wiecznego klasztoru znajdującego się przy ulicy Grodzkiej w Krakowie.
Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa, który zajmuje się rozdzielaniem środków pochodzących z Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa podkreślił, że prace w refektarzu klarysek trwały 11 lat; podzielono je na kilka etapów.
W 2013 roku rozpoczęto wzmacnianie nadwyrężonego, uginającego się drewnianego stropu. Dwa lata później zaczęły się prace izolacyjne przy gotyckich murach. Dopiero po wyeliminowaniu źródła zagrożeń związanych przede wszystkim z zawilgoceniem ścian można było pomyśleć o konserwacji wystroju.
Jak przypomnieli przedstawiciele SKOZK w informacji prasowej, polichromie w refektarzu to w większości dzieło Franciszka Kicińskiego (1887), nieco zapomnianego malarza z czasów autonomii galicyjskiej, współautora malowideł na sklepieniu kościoła Misjonarzy na Stradomiu. Są jednak wyjątki – z XVIII wieku pochodzi malowidło w supraporcie oraz zamalowana przez Kicińskiego iluzja marmuru w ościeżu wejścia do refektarza, którą konserwatorzy obecnie wyeksponowali.
„Stan malowideł był alarmujący. Obawy budził zakres odspojenia pokrytych malowidłami tynków od podłoża stropu sufitu i ścian. Prace przy polichromiach trwały dwa lata” - przekazano.
Siostry klaryski, czyli Zakon Świętej Klary jest zwany także Drugim Zakonem Franciszkańskim. Zgromadzenie wywodzi się z Włoch, a jego początki sięgają 1212 roku. Powstało dzięki św. Klarze z Asyżu.
W Polsce klaryski są obecne od 1245 roku dzięki bł. Salomei, córce księcia Leszka Białego. Jako pierwsza Polka przyjęła ona habit zakonu i stała się założycielką wspólnoty. Początkowo, w XIII wieku, klaryski przebywały w klasztorze w Zawichoście, a następnie w Skale koło Krakowa. W 1316 roku książę Władysław Łokietek ofiarował siostrom klasztor przy kościele św. Andrzeja Apostoła w Krakowie, gdzie mieszkają nieprzerwanie do dziś.(PAP)
autor: Rafał Grzyb
rgr/ dki/
