Artysta plastyk i działacz niepodległościowy Adam Macedoński otrzyma honorowe obywatelstwo Krakowa – zdecydowali w środę radni. Chcą w ten sposób uhonorować Macedońskiego za jego działalność opozycyjną, odwagę i popularyzowanie historii.
Decyzja o przyznaniu Macedońskiemu honorowego obywatelstwa została podjęta jednomyślnie. W najbliższych dniach ma być ustalony termin uroczystej sesji, na której nastąpi wręczenie tytułu.
Honorowe obywatelstwo Krakowa jest przyznawane od 1850 r. Po 1989 r. otrzymali je m.in.: Sławomir Mrożek, Lech Wałęsa, Margaret Thatcher, Czesław Miłosz, Ronald Reagan, Siergiej Kowaliow, Stanisław Lem, Wisława Szymborska, Ryszard Kaczorowski, Zbigniew Brzeziński, Jan Nowak-Jeziorański, kard. Stanisław Dziwisz, Władysław Bartoszewski, Krzysztof Penderecki i Ryszard Horowitz.
Adam Macedoński urodził się w 1931 r. we Lwowie. Poza zajęciu w 1939 r. Kresów przez wojska sowieckie przedostał się z rodziną do Krakowa. W 1946 r., będąc uczniem gimnazjum im. Witkowskiego w Krakowie, wstąpił do Narodowego Ruchu Oporu (podległego Ruchowi Oporu AK). W 1946 r. brał udział w demonstracji z okazji święta 3 Maja i w strajku szkolnym. Pod koniec października został aresztowany, uciekł i ukrywał się. Po ogłoszeniu amnestii w marcu 1947 r. wrócił do Krakowa.
Ukończył Liceum Sztuk Plastycznych. Z przyczyn ekonomicznych przerwał studia na Akademii Sztuk Pięknych. Budował Nową Hutę. Pracował jako brakarz, dekorator, magazynier, laborant fotograficzny. Zaczął drukować w prasie swoje rysunki. W 1956 r. działał w Studenckim Komitecie Rewolucyjnym na Politechnice Krakowskiej, organizując pomoc dla powstańców w Budapeszcie. W kwietniu 1960 r. brał udział w obronie krzyża w Nowej Hucie.
Dzięki poleceniu Sławomira Mrożka zamieszkał w Domu Literatów przy ul. Krupniczej 22. Urządzał tam ze Stanisławem Czyczem cotygodniowe spotkania literackie dla młodzieży twórczej, przypominał o zbrodni katyńskiej i wywózkach Polaków na Sybir.
W 1968 r. przemycał z Zachodu literaturę imigracyjną, a z Czechosłowacji przywoził do redakcji paryskiej „Kultury” publikacje wydawane w czasie Praskiej Wiosny. Założył w Krakowie Międzynarodowe Studio Folk Songu, kultywujące kulturę ludową i propagujące prawa człowieka. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników, Studenckim Komitetem Solidarności, Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, później także z Konfederacją Polski Niepodległej.
W lutym 1978 r. założył wraz ze Stanisławem Torem i Andrzejem Kostrzewskim konspiracyjny Instytut Katyński, który gromadził dokumentację, wydawał „Biuletyn Katyński” i książki o problematyce katyńskiej, organizował prelekcje, a po roku 1989 także konkursy i wystawy. Swoje zbiory historyczne przekazał Fundacji Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego.(PAP)
wos/ as/ jra/
