Dzięki wsparciu rządowemu i diecezji płockiej do końca roku odremontowany zostanie dach pochodzącego z XVIII wieku dawnego klasztoru w sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Ratowie pod Mławą (Mazowieckie). Koszt przedsięwzięcia to 540 tys. zł.
Jak poinformowała w czwartek PAP Ewa Kozłowska-Głębowicz, prezes Stowarzyszenia Komitet Społeczny „Ratujmy Ratowo”, początek remontu, obejmującego restaurację więźby dachowej i wymianę dachówek, planowany jest na wrzesień. Podkreśliła, że remont dachu budynku dawanego klasztoru to część prac konserwatorskich związanych z prowadzoną renowacją sanktuarium, w tym kościoła pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego, który jako zespół sakralny stanowi unikatowy przykład sztuki późnego baroku.
Jak poinformowała w czwartek PAP Ewa Kozłowska-Głębowicz, prezes Stowarzyszenia Komitet Społeczny „Ratujmy Ratowo”, początek remontu, obejmującego restaurację więźby dachowej i wymianę dachówek, planowany jest na wrzesień.
Na przeprowadzenie remontu dachu zabytkowego obiektu zarządzeniem premiera Donalda Tuska z ogólnej rezerwy budżetowej przyznano 440 tys. zł, natomiast pozostałą część niezbędnej kwoty, czyli 100 tys., stanowić będzie dotacja diecezji płockiej.
Kozłowska-Głębowicz podkreśliła, że remont dachu budynku dawanego klasztoru to część prac konserwatorskich związanych z prowadzoną renowacją sanktuarium, w tym kościoła pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego, który jako zespół sakralny stanowi unikatowy przykład sztuki późnego baroku.
„To bardzo newralgiczna część prac remontowych. Zgodnie z przeprowadzonymi ekspertyzami dach dawnego klasztoru prawdopodobnie nie przetrwałby zimy. Wiele zabytkowych dachówek jest obluzowanych, a każda większa wichura powoduje postępowanie degradacji dachu” – powiedziała PAP Kozłowska-Głębowicz. Przyznała, że w przypadku kościoła św. Antoniego Padewskiego większość ważniejszych prac renowacyjnych już zakończono, m.in. dzięki wsparciu ze środków unijnych.
Kozłowska-Głębowicz wyjaśniła, że obecnie główna część prac restauracyjnych planowana jest w ramach ratowania dawnego klasztoru, który jest budynkiem opuszczonym, a zgodnie z zamierzeniami ma być w przyszłości przeznaczony na cele społeczne. Powierzchnia zabudowań klasztornych to ok. 1400 metrów kw.
Historia sanktuarium w Ratowie sięga XVI wieku i istniejącej w tym czasie kaplicy. W XVII wieku wybudowano tam drewniany kościół i zabudowania klasztorne dla zakonu bernardynów. Według źródeł, w latach 1735-39 r. rozpoczęto z kolei budowę murowanego kościoła i klasztoru. Nowy klasztor oddano do użytku w 1759 r., a kościół został konsekrowany w 1761 r. przez biskupa płockiego Antoniego Dembowskiego. Sanktuarium związane jest z kultem Antoniego z Padwy i słynącym łaskami obrazem tego świętego. Co roku 13 czerwca odbywa się tam odpust ku czci św. Antoniego Padewskiego.
„Tak naprawdę, poza dachem, zabytkowe zabudowania klasztorne podlegają remontowi w całości. Konstrukcja budynku nie jest naruszona. Natomiast tynki wewnętrzne, stolarka drzwiowa i okienna, elewacja zewnętrzna - to wszystko wymaga prac. Także odwilgocenie budynku” – dodała Kozłowska-Głębowicz. Według niej całkowity koszt zadań, niezbędnych do wykonania w ramach renowacji dawnego klasztoru, szacowany jest na kwotę do 5 mln zł. W planach jest pozyskanie środków na ten cel m.in. z konkursów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i funduszy unijnych.
„Klasztor był przebudowywany po raz ostatni w 1761 r. Chodzi o to, by obiekt ten przywrócić do stanu pierwotnej świetności. Istotne jest to, że zachowało się wyposażenie pochodzące z XVIII wieku, w tym obrazy, a nawet klamki czy zamki” – powiedziała Kozłowska-Głębowicz. Podkreśliła, że po renowacji zabudowania klasztorne zostaną przeznaczone na warsztaty dla osób uzależnionych i wykluczonych społecznie, spotkania integracyjne, a także na tzw. „Ostoję św. Antoniego”, która byłaby zarówno domem pielgrzymkowym, jak i miejscem pobytu i skupienia dla osób potrzebujących.
Historia sanktuarium w Ratowie sięga XVI wieku i istniejącej w tym czasie kaplicy. W XVII wieku wybudowano tam drewniany kościół i zabudowania klasztorne dla zakonu bernardynów. Według źródeł, w latach 1735-39 r. rozpoczęto z kolei budowę murowanego kościoła i klasztoru. Nowy klasztor oddano do użytku w 1759 r., a kościół został konsekrowany w 1761 r. przez biskupa płockiego Antoniego Dembowskiego. Sanktuarium związane jest z kultem Antoniego z Padwy i słynącym łaskami obrazem tego świętego. Co roku 13 czerwca odbywa się tam odpust ku czci św. Antoniego Padewskiego.
Św. Antoni (1195-1231) był Portugalczykiem, który ok. 1210 r. wstąpił do zakonu kanoników regularnych św. Augustyna, a następnie ok. 1220 r. do zakonu franciszkanów. Był misjonarzem i wybitnym kaznodzieją. Pod koniec życia mieszkał w klasztorze w Padwie. W 1232 r. został kanonizowany przez papieża Grzegorza IX. Św. Antoni Padewski jest uznawany za patrona m.in. zagubionych ludzi i rzeczy. (PAP)
mb/ mlu/ gma/
