II Festiwal Twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza Witkacomania rozpoczął się w czwartek w Słupsku. Impreza potrwa do niedzieli. Składa się na nią szereg teatralnych, filmowych, plastycznych i muzealnych wydarzeń. Witkacomania jest wspólnym przedsięwzięciem Nowego Teatru im. Witkacego, Słupskiego Ośrodka Kultury, Muzeum Pomorza Środkowego, Młodzieżowego Centrum Kultury i Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej.
W ramach festiwalu odbędą się: 15. Ogólnopolski Konkurs Interpretacji Dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza „Witkacy pod Strzechy”, warsztaty portretu prowadzone przez dr. Kazimierza Jałowczyka, warsztaty taneczne inspirowane Regulaminem Firmy Portretowej „St.I. Witkiewicz” oraz pokazy filmów: osnutej na tajemnicy śmierci Witkacego fabuły „Mistyfikacja” w reż. Jacka Koprowicza i dokumentu „Zdziczenie obyczajów pośmiertnych”, który opowiada o ekshumacji sprowadzonych do Polski w 1988 r. rzekomych szczątków artysty.
Podczas festiwalu wystawiona zostanie również premierowa sztuka Nowego Teatru im. Witkacego „Jan Maciej Karol Wścieklica” Stanisława Ignacego Witkiewicza w reż. Jacka Buscha. Zaprezentuje się również łódzki Teatr Lalek Arlekin ze spektaklem „Janulka” opartym na dramacie Witkiewicza „Janulka córka Fizdejki” w reż. Doroty Bielskiej.
W Muzeum Pomorza Środkowego można będzie oglądać część liczącej łącznie 262 pozycje kolekcji porterów wykonanych przez Witkacego.
W festiwalu biorą także udział badacze życia i twórczości artysty - prof. Janusz Degler i prof. Marta Skwara.
Stanisław Ignacy Witkiewicz Witkacy (1885-1939) był malarzem, fotografem, pisarzem, dramaturgiem i filozofem. W dzieciństwie nie chodził do szkoły. Edukację zapewnił mu ojciec - malarz i krytyk sztuki Stanisław Witkiewicz, który sprowadzał do domu wybitnych korepetytorów, często uniwersyteckich profesorów.
Maturę zdał eksternistycznie w 1903 r. we Lwowie. Później studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1914 r. jako rysownik i fotograf wziął udział w wyprawie etnograficznej swojego przyjaciela Bronisława Malinowskiego na Wyspy Triobrandzkie. Po powrocie z wyprawy służył w Cesarskiej Gwardii Przybocznej. W czasie bitwy z Austriakami pod Witoneżem został ranny. Przeżył w Rosji rewolucję październikową, która wywarła ogromny wpływ na jego pesymistyczną w swojej wymowie twórczość literacką.
Pierwsze twórcze próby Witkacy podjął mając 8 lat. W 1910 r. zadebiutował powieścią „622 upadki Bunga, czyli demoniczna kobieta”. Do najbardziej znanych dzieł literackich należy dramat „Szewcy”, społeczno-obyczajowe studium o polskich charakterze narodowym „Niemyte dusze” oraz powieści „Pożegnanie jesieni” i „Nienasycenie”.
18 września 1939 r., dzień po wkroczeniu Armii Czerwonej na tereny Polski, Witkacy popełnił samobójstwo w Jeziorach na Polesiu.(PAP)
sibi/ hes/
