Gen. Piotr Bontemps (1777-1840), którego szczątki zostały odnalezione w maju 2013 r., zostanie 23 sierpnia pochowany w kościele św. Jakuba Apostoła w Płocku-Imielnicy.
„Generał spocznie wraz z małżonką w specjalnie przygotowanej bocznej krypcie kaplicy kościoła. W tej chwili projektowany jest nagrobek i płyta epitafijna” – powiedział PAP Tomasz Kordala, zastępca dyrektora płockiego Muzeum Mazowieckiego, który prowadził prace archeologiczne.
Na uroczystości pogrzebowe zaproszona zostanie, mieszkająca m.in. w Gdańsku i Warszawie, rodzina generała, w tym jego wnukowie w szóstym pokoleniu. W maju odwiedzili oni odkryte podczas prac archeologicznych miejsce pochówku generała i jego żony. Była to zasypana krypta, nieistniejącego już dziś, drewnianego kościoła w Imielnicy – obecnie peryferyjnej dzielnicy Płocka.
Rodzina Bontemps była w XIX wieku właścicielem majątku Gulczewo, sąsiadującego z parafią św. Jakuba w Imielnicy.
Po upadku powstania Bontemps złożył przysięgę carowi Rosji. Został awansowany na generała brygady. W 1832 r. nabył majątek Gulczewo pod Płockiem. W tym czasie przebywał często w Rosji pracując m.in. przy testowaniu pocisków artyleryjskich.
Kordala zapowiedział, że w 2015 r. płockie Muzeum Mazowieckie zamierza zorganizować sesję naukową oraz przygotować wydawnictwo i wystawę poświęconą generałowi, na której będzie można obejrzeć m.in. znalezione podczas prac archeologicznych krucyfiks i fragment generalskich epoletów.
„Chcemy uruchomić cykl działań upamiętniających generała. Będziemy dysponowali już wtedy ekspertyzami antropologicznymi, a także wynikami innych badań, np. tkanin znalezionych w grobie generała oraz materiałami archiwalnymi” – wyjaśnił Kordala.
Przyznał, że do czasów współczesnych nie zachował się żaden wizerunek gen. Bontempsa. „Sprawa nie jest jednak całkowicie beznadziejna, ponieważ są możliwości odtworzenia rysów twarzy na podstawie czaszki. Czaszka się zachowała. I takie działania, odtworzenia rysów twarzy generała, będą podjęte” – oznajmił Kordala. Zwrócił przy tym uwagę, że stosowane współcześnie metody rekonstrukcji dają w rezultacie bardzo duży stopień podobieństwa.
Gen. Piotr Bontemps zginął w 1840 r. w Petersburgu (Rosja) podczas testów pocisków artyleryjskich. Żona sprowadziła jego ciało do rodzinnego majątku. Został pochowany w krypcie drewnianego kościoła św. Jakuba w Imielnicy. Kościół ten, gdy wybudowano nową, murowaną świątynię, został rozebrany w 1935 r., a krypta zasypana.
Przyszły gen. Bontemps przybył z Francji na ziemie polskie po utworzeniu Księstwa Warszawskiego, gdy książę Józef Poniatowski poprosił cesarza Napoleona I o przysłanie do nowo powstałego państwa specjalistów, mogących zająć się organizacją przemysłu zbrojeniowego. Jeszcze jako kapitan Bontemps organizował na terenie Księstwa Warszawskiego manufaktury, produkujące różnego rodzaju broń białą i palną, a także proch armatni.
Bontemps brał udział w wojnie 1809 r., walcząc z Austriakami pod Sandomierzem, a w 1812 r. uczestniczył w wyprawie Napoleona I na Rosję i wsławił się w bitwie nad Berezyną. Bontemps uczestniczył także w Bitwie Narodów pod Lipskiem w 1813 r. Po upadku Napoleona I osiedlił się w Królestwie Polskim i ożenił. Jego osobą zainteresował się Wielki Książę Konstanty, powierzając mu sprawy warszawskiego arsenału.
Według Kordali, w 1830 r. Bontemps, choć nie wierzył w powodzenie powstania listopadowego, lojalnie współpracował z władzami powstańczymi, biorąc m.in. udział w fortyfikowaniu Warszawy. Po upadku powstania Bontemps złożył przysięgę carowi Rosji. Został awansowany na generała brygady. W 1832 r. nabył majątek Gulczewo pod Płockiem. W tym czasie przebywał często w Rosji pracując m.in. przy testowaniu pocisków artyleryjskich.
Z zachowanych przekazów wynika, że gdy w 1935 r. rozbierano imielnicki drewniany kościół, na chwilę odsłonięto wejście do krypty: na trumnie Bontempsa nadal spoczywały generalskie epolety. (PAP)
mb/ ls/
