W Krakowie zmarła w czwartek Romana Kahl- Stachniewicz, harcerka, członek-założyciel Konfederacji Polski Niepodległej, od lat 70. zaangażowana dla sprawy niepodległości Polski. Informację o śmierci działaczki przekazał PAP i opublikował w piątek na swoim blogu ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski.
"Wczoraj 15 marca w krakowskim szpitalu zmarła Romana +Roma+ Kahl-Stachniewicz, członek-założyciel KPN. We wczesnej młodości harcerka, ukształtowana w etosie służby – od lat 70. XX wieku zaangażowała się bez reszty dla sprawy niepodległości Polski" – podał ks. Isakowicz-Zaleski.
"Płaciła za to cenę więzienia i szykan, także w miejscach pracy. Zaangażowana do ostatnich dni życia w działaniach na rzecz zmian w Ojczyźnie. Była człowiekiem wielkiej wrażliwości, pracowitości i odwagi. Wychowała dwoje dzieci. Wraz z jej odejściem ponieśliśmy wielką stratę" – podkreślił ks. Isakowicz-Zaleski.
"Zwróć swą twarz ku słońcu, a cień zostanie w tyle" – napisała na swojej stronie internetowej Romana Kahl-Stachniewicz. "Tak w ogóle to jestem osobą próbującą żyć w zgodzie z własnymi ideałami, chodzącą własnymi ścieżkami, staram się też nie ulegać żadnym autorytetom" – napisała tam o sobie. 10 lutego ukończyła 75 lat.
Romana Kahl-Stachniewicz, ur. 10 II 1943 r. w Krakowie, absolwentka Akademii Ekonomicznej w Krakowie; ukończyła również studia podyplomowe Metody Zarządzania w Instytucie Organizacji i Zarządzania na AE.
Jak podaje "Encyklopedia Solidarności" - uczestniczka wiecu studenckiego w marcu 1968 r. na AE; pracowała m.in. jako specjalista ds. organizacji i zarządzania na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z powodu działalności opozycyjnej w 1978 r. podjęto próbę zwolnienia jej z pracy, następnie karnie oddelegowano do Zakładu Aparatury Naukowej UJ; w latach 1979-1985 specjalista ds. ekonomicznych w Skawińskich Zakładach Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie.
W maju 1977 r. wytwarzała i kolportowała ulotki o mszy za Stanisława Pyjasa i szła w "czarnym marszu", w latach 1977-1980 była członkiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO).
Współzałożycielka, redaktorka i autorka niezależnego pisma "Opinia Krakowska"; organizatorka i uczestniczka demonstracji i uroczystości patriotycznych; w latach 1978-1981 zbierała i przekazywała, m.in. Leszkowi Moczulskiemu, Jackowi Kuroniowi i zagranicznym dziennikarzom informacje o represjach i prześladowaniach w Krakowie.
W roku 1979 członek Komitetu Założycielskiego Ruchu Porozumienia Polskich Socjalistów (następnie wchłoniętego przez Konfederację Polski Niepodległej).
Od 1 września 1979 do 2007 r. członek założyciel KPN, do kwietnia 1982 r. członek Kierownictwa Akcji Bieżącej Obszaru II Południowego. W latach 1984–1991 prowadziła w mieszkaniu krakowską ekspozyturę Biura Przewodniczącego KPN. Wielokrotnie poddawana przeszukaniom, zatrzymywana, przesłuchiwana.
W lipcu 1980 r. wzywała do tworzenia komitetów Wolnych Związków Zawodowych w zakładach pracy, od sierpnia 1980 r. zbierała informacje o strajkach i represjach. W 1981 r. współpracowała z osobami z MKZ Małopolska w sprawie wspierania aresztowanych członków KPN, przeprowadzała akcje ulotkowe, rozprowadzała znaczki KPN.
13 grudnia 1981 r. została internowana; wyszła na wolność pod koniec marca 1982 r. W 1985 r. była uczestniczką rotacyjnej głodówki w parafii Narodzenia NMP w Krakowie-Bieżanowie w proteście przeciwko uwięzieniu 11 osób i zabójstwu ks. Jerzego Popiełuszki.
W 1989 r. rzeczniczka KPN podczas wyborów, organizatorka akcji plakatowych i ulotkowych, mąż zaufania KPN w komisji wyborczej. Od 2003 na emeryturze. Odznaczona złotą Odznaką za Zasługi dla KPN (1994), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007). (PAP)
hp/ pad/
