Odzyskanie niepodległości przez Polskę było nie tylko szansą, ale i wyzwaniem. Odbudować, a raczej tworzyć od nowa, trzeba było wszystkie dziedziny życia codziennego: gospodarkę, siły zbrojne, kulturę, naukę. Pojawił się także nowy aspekt: sport. Ta nowa dla Polaków dziedzina szybko zaczęła dostarczać wzruszeń i dumy w tworzonym na nowo kraju.
12 października 1919 r. powstała organizacja, będąca poprzedniczką dzisiejszego Polskiego Komitetu Olimpijskiego (PKOL) – Polski Komitet Igrzysk Olimpijskich. PKIO miało przygotować polskich sportowców do igrzysk w Antwerpii w roku 1920. Wybuch wojny polsko–bolszewickiej pokrzyżował plany i Polacy po raz pierwszy oficjalnie wystąpili na olimpiadzie 4 lata później – w Paryżu. To właśnie ze stolicy Francji Polacy przywieźli pierwsze w medale olimpijskie. Srebrne krążki w Paryżu zdobyli kolarze torowi: Jan Łazarski, Franciszek Szymczyk, Tomasz Stankiewicz i Józef Lange. Z kolei Adam Królikiewicz wywalczył brąz w jeździectwie.
Pierwszym prezesem PKIO został książę Stefan Lubomirski, a protektorat nad działaniem organizacji objął Józef Piłsudski. Od roku 1927 nad całością spraw związanych ze sportem czuwał Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (PUWFiPW) i to kompetencjom tego urzędu Polacy zawdzięczali sprawną działalność na polu kultury fizycznej.
W Polsce dwudziestolecia międzywojennego żywo rozwijały się takie dyscypliny, jak jazda konna, lekkoatletyka oraz piłka nożna. Poważne osiągnięcia mieliśmy także w dziedzinie sportów lotniczych.
W sztuce jazdy konnej celowali szczególnie wojskowi, bo kawaleria stanowiła istotną część sił zbrojnych odrodzonej Polski. Świetnym kawalerzystą, był m.in. wielokrotny medalista i uczestnik różnych zawodów hippicznych, Henryk Dobrzański „Hubal”.
Z IO w Amsterdamie wrócili Polacy z pierwszym złotym medalem. Zdobyła go lekkoatletka Halina Konopacka, wygrywając konkurs rzutu dyskiem. W następnej dekadzie medale przywieźli też do Polski biegacze: Janusz Kusociński (złoto na IO 1932 r. w Los Angeles) oraz Stanisława Walasiewiczówna (złoto na IO w Los Angeles i srebro w Berlinie w roku 1936).
Rozwijała się także piłka nożna. W roku 1920, PZPN zrzeszał 215 klubów i 4855 zawodników, co pozwalało Polsce na udział w rozgrywkach, organizowanych przez FIFA. Powstawały drużyny, często istniejące do dziś, jak Cracovia Kraków, Resovia Rzeszów, czy Pogoń Lwów, uznawana za pierwszy polski klub piłkarski, utworzony w roku 1904.
W 1938 r. Polacy wystąpili na swoim pierwszym mundialu, przegrywając z Brazylią 5:6. Cztery gole zdobył wtedy dla Polski Ernest Wilimowski – urodzony w Katowicach piłkarz, który w okresie wojny grał dla reprezentacji Niemiec.
Imponujące są osiągnięcia Polaków w dziedzinie lotnictwa. Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura, zwyciężyli w rozgrywanych w Berlinie zawodach samolotów turystycznych Challenge, co było największym sukcesem polskiego lotnictwa okresu międzywojennego. Żwirko miał też na koncie inne sukcesy, jak np. oblot samolotem dookoła Europy jako pierwszy Polak, oraz rekord wysokości lotu Międzynarodowej Federacji Lotniczej w 1929 r.
Warto również wspomnieć o czterokrotnym olimpijczyku – Stanisławie Marusarzu, który w roku 1938, w Lahti został wicemistrzem olimpijskim w skokach narciarskich.
Łącznie w okresie XX-lecia międzywojennego, polscy sportowcy zdobyli 120 medali różnych imprez sportowych: igrzysk olimpijskich oraz mistrzostw świata i Europy.
Wszelkie materiały (w szczególności depesze agencyjne, zdjęcia, grafiki, filmy) zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.