„Cyrano de Bergerac”, pięcioaktówka Edmonda Rostanda, zagościł na deskach Teatru Polskiego. Irena Świtalska z bielskiej sceny podkreśliła, że to jeden z najbardziej charakterystycznych tekstów francuskiej komedii. W sobotę teatr zaprezentował pokaz premierowy.
Reżyser spektaklu Paweł Aigner sięgnął po tłumaczenie nieżyjącej już Joanny Walter. "Bardzo sobie cenię jej literaturę, język, rodzaj rubasznego dowcipu. Ona z szerokim rozmachem pisała wierszem i to w taki sposób, że jej tłumaczenia (…) są bardzo proporcjonalne do naszych czasów" – powiedział.
Aigner dodał, że skróty teksu, których dokonał, są niewielkie. "Kilka rzeczy zostało zamienione na krótkie sceny prozą, bo bardzo mi zależało na tym, aby widza nieco zdekoncentrować, by potem niektóre kwestie ładniej zabrzmiały wierszem" – powiedział Aigner.
"Cyrano de Bergerac" został napisany u schyłku XIX w. Opowiada historię XVII-w. poety Saviniena de Cyrano de Bergeraca, który z powodu długiego nosa ma kompleksy, co uniemożliwia mu wyznać miłość kuzynce. "Ta jeden z najbardziej charakterystycznych tekstów francuskiej komedii, balansująca na granicy gatunków: romansu, krotochwili i dramatu bohaterskiego" – podkreśliła Irena Świtalska z bielskiego teatru.
Cyrano należy do ról, które są marzeniem aktora. W Polsce wcielali się w tę postać m.in. Mieczysław Voit, Krzysztof Chamiec i Piotr Fronczewski. W Bielsku-Białej występuje Michał Czaderna. "To rola, która marzy się aktorom. Śni się jednak zarówno w tych dobrych snach, jak i w koszmarach. To ogrom wiersza" – powiedział.
Czaderna zaznaczył, że postać, którą kreuje, jest nie tylko konkretną osobą, ale też swoistą opowieścią o kompleksach. "Jest opowieścią o tym, jak świat postrzega nasze kompleksy i jak my postrzegamy go przez pryzmat własnych kompleksów. Nos jest tu tylko symbolem" – powiedział.
Widzowie na scenie zobaczyli niemal cały zespół Teatru Polskiego oraz statystów. Scenografię stworzyła Magdalena Gajewska, a kostiumy Zofia de Ines-Lewczuk oraz Iga Sylwestrzak. Muzykę skomponował Piotr Klimek.
Bielski teatr powstał w 1890 r. Pierwszą premierą był szekspirowski "Sen nocy letniej". Do końca II wojny światowej działał jako zawodowa scena niemiecka, a od 1945 r. jako polska. (PAP)
autor: Marek Szafrański
szf/ robs/