Przedstawienie "Halka" Stanisława Moniuszki zainaugurowało 19 stycznia 1967 roku działalność Teatru Wielkiego w Łodzi. Za rok teatr będzie świętować podwójny jubileusz: 50-lecie działalności, jako Teatr Wielki oraz 50. rocznicę oddania budynku do użytku.
Jak poinformowała we wtorek PAP Emilia Rzeźnicka z teatru, w ramach jubileuszowych obchodów, w styczniu 2017 roku łódzka scena operowa zaprezentuje, podobnie jak pół wieku wcześniej, premierę najsłynniejszej i najpopularniejszej polskiej opery - "Halkę".
Dodała, że w sezonie 2016/2017 Teatr Wielki w Łodzi planuje jeszcze premiery: "Simon Boccanegra" Giuseppe Verdiego, "Złote runo" Aleksandra Tansmana - ma być to wersja koncertowa we współpracy z Stowarzyszeniem Promocji Kultury im. A. Tansmana, "Śmierć w Wenecji" Benjamina Brittena, "Werther" Julesa Masseneta. Ponadto premierę baletową w ramach XXIV Łódzkich Spotkań Baletowych i widowisko taneczne "Lamaila" w reż. Macieja Pawłowskiego.
Rzeźnicka przypomniała, że idea zbudowania w Łodzi reprezentacyjnego gmachu dla teatru dramatycznego zrodziła się zaraz po II wojnie światowej. W 1948 r. ogłoszono konkurs na projekt takiego obiektu.
Projektantami budynku Teatru Narodowego, (bo taka była początkowo nazwa) byli architekci Witold Korski (wspólnie z ojcem Józefem) oraz Roman Szymborski. Przy projektowaniu współpracowali także wybitni reżyserzy i teatrolodzy: Leon Schiller, Otto Axer i Tadeusz Laskowski. W 1949 r. rozpoczęto budowę, która z przerwami trwała aż 18 lat.
Stały zespół operowy w Łodzi powstał 18 października 1954 roku, kiedy na scenie Teatru Nowego odbyła się właśnie premiera "Strasznego dworu" Moniuszki w reż. Jerzego Merunowicza pod batutą Władysława Raczkowskiego. Było to pierwsze przedstawienie przygotowane przez zespół Opery Łódzkiej. Do jej powstania przyczynili się prof. Władysław Raczkowski, prof. Tomasz Kiesewetter i Mieczysław Drobner - członkowie Stowarzyszenia Przyjaciół Opery. Pod patronatem tego stowarzyszenia Opera działała do momentu upaństwowienia w 1961 roku.
Niemająca własnej siedziby Opera, wystawiająca przedstawienia głównie na scenie Teatru im. Jaracza, przygotowała w sumie 27 premier operowych i 9 baletowych. Ostatni raz jej zespół zagrał w sezonie 1965/1966. Później zarządzeniem Prezydium Rady Narodowej m. Łodzi zmieniono jej nazwę na Teatr Wielki w Łodzi, a opera przeniosła się do gmachu teatru przy placu Dąbrowskiego.
Teatr zainaugurował działalność 19 stycznia 1967 r., prezentując dzień po dniu premiery: "Halki", "Kniazia Igora" Aleksandra Borodina, "Strasznego dworu" Stanisława Moniuszki i "Carmen" Georgesa Bizeta.
Jak informuje Rzeźnicka począwszy od 1967 roku Teatr Wielki przedstawił publiczności ponad 300 premier, wśród których były klasyczne dzieła operowe i baletowe, musicale i operetki, a także kompozycje wybitnych współczesnych twórców polskich. Przez blisko pół wieku istnienia wystawił ponad 7500 spektakli, które obejrzało ponad 6 milionów widzów.
Na tej scenie od 1968 roku organizowane są, co dwa lata Łódzkie Spotkania Baletowe - uznawane za największą i najbardziej prestiżową imprezę baletową w Polsce. Brały w niej udział wszystkie najbardziej znaczące światowe grupy baletowe, m.in. Balet XX wieku Maurice'a Bejarta, Balet Rambert z Londynu, Narodowy Balet Kuby Alicji Alonso i Teatr Baletu Borisa Ejfmana.
W 2012 roku łódzka opera został zmodernizowana kosztem 47 mln zł. W placówce przeprowadzono prace sztukatorskie i malarskie, odświeżono foyer, powstały nowe oszklone ciągi komunikacyjne, przebudowano i rozbudowano budynki techniczne, zmodernizowano salę widowiskową i wymieniono elementy techniki sceny głównej. Większość pieniędzy - ponad 31 mln zł - pochodziło z funduszy unijnych. (PAP)
jaw/ par/
