Obrazy „Pastuszek grający na skrzypcach” (L), „Janko Muzykant” Witolda Pruszkowskiego (2L) oraz „Zaczarowana dzieweczka” (góra P) i „Zaczarowana dzieweczka” wersja II (dół P) Jana Rembertowskiego zaprezentowane na wystawie „Choroba jako źródło sztuki” w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Fot. PAP/J. Kaczmarczyk
Około 130 prac stworzonych przez ponad 30 polskich artystów można oglądać od niedzieli na wystawie „Choroba jako źródło sztuki” w Muzeum Narodowym w Poznaniu. „To wystawa o sztuce, która powstaje w zmienionej chorobą lub niepełnosprawnością kondycji ciała” – wskazują twórcy.
Jak tłumaczy rzeczniczka Muzeum Narodowego w Poznaniu Aleksandra Sobocińska, wystawa "Choroba jako źródło sztuki", pokazuje relacje pomiędzy bólem i kreacją, związki pomiędzy chorobą a obrazem i rzeźbą.
"Jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy choroba autora uwidacznia się w dziele, czy jest artystycznym narzędziem, przyczyną tworzenia i jakie są jej ślady w sztuce" – wskazuje.
Sobocińska podkreśla, że kuratorka wystawy – Agnieszka Skalska - dokonując wyboru prac stara się dociec indywidualnych relacji pomiędzy artystą i jego dziełem, w sytuacji gdy tę intymną relację zakłóca, dopełnia lub rozpoczyna choroba.
"Zatem to tytułowa choroba stanowi kryterium doboru prac - do pewnego stopnia obiektywne, zewnętrzne wobec dzieła sztuki. Projekt wystawy wynika jednak z założenia, że choroba twórcy ma znaczenie dla jego sztuki, wnika w materię i ujawnia się różnymi drogami. Wystawa prezentuje prace, które powstały w warunkach cierpienia i były nie tyle sposobem radzenia sobie z bólem, co drogą jego manifestacji. Sztuka objawia się, przy tym, jako jeden z wyrazów cierpienia, a nie jako lek na chorobę" – tłumaczy Sobocińska.
Na wystawie prezentowanych jest około 130 dzieł polskich artystów XIX i XX-wiecznych oraz współczesnych, tworzących w warunkach długotrwałej fizycznej niepełnosprawności.
"Maksymilian Gierymski czy Artur Grottger tworzyli tak, jakby choroby nie było, mimo choroby. Jacek Malczewski przedstawiał jej ślady w autoportretach. Z własnym, okaleczonym chorobą, wizerunkiem konfrontował się Zygmunt Waliszewski. Autor Teorii widzenia - Władysław Strzemiński, prawdopodobnie dysfunkcji wzroku zawdzięcza powstanie kompozycji unistycznych. Maria Jarema koncentrowała się na organicznych strukturach, kierując uwagę widza ku wnętrzu ciała. Choroba to temat rzeźb Aliny Szapocznikow, oswajającej się z destrukcją własnego organizmu i śmiercią. Katarzyna Kozyra choroby używa jako swoistego medium wyrazu” – podkreśliła Sobocińska.
Na ekspozycji znajdują się także dzieła Wyspiańskiego, Podkowińskiego, Wojtkiewicza, De Laveaux i artystów współczesnych, których dzieła - tworzone w różnych czasach - łączy tytułowa choroba.
Wystawę można będzie oglądać od niedzieli do 11 sierpnia w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Ekspozycji towarzyszy także program wydarzeń dodatkowych; wykładów, oprowadzeń kuratorskich i dyskusji. (PAP)
autor: Anna Jowsa
ajw/ godl/
