Profesor Henryk Samsonowicz był jednym z bardziej eminentnych historyków polskich, a zwłaszcza historyków dziejów średniowiecza, chociaż jego zainteresowania i twórczość niejednokrotnie wychodziły poza tę epokę – podkreśla w rozmowie z PAP prof. Jerzy Strzelczyk z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
Profesor Henryk Samsonowicz zmarł w piątek wieku 91 lat.
"Henryk Samsonowicz był jednym z bardziej eminentnych historyków polskich, a zwłaszcza historyków dziejów średniowiecza, bo chociaż jego zainteresowania i twórczość niejednokrotnie wychodziły poza tę epokę, to jednak jego głównym polem badawczym, były dzieje średniowiecza polskiego i europejskiego" - mówił.
„Przez kilka dziesięcioleci badał bardzo trudne problemy dziejów społecznych, ekonomicznych, kulturowych i politycznych średniowiecza. Jest autorem ponad 800 prac naukowych, książek, podręczników, niektóre z nich miały po kilka wydań. Był doskonałym dydaktykiem, bardzo zaangażowanym w kształcenie studentów i młodych kadr” – mówi.
Według prof. Strzelczyka, "trudno byłoby w paru zdaniach scharakteryzować dorobek naukowy prof. Samsonowicza". "Przez kilka dziesięcioleci badał bardzo trudne problemy dziejów społecznych, ekonomicznych, kulturowych i politycznych średniowiecza. Jest autorem ponad 800 prac naukowych, książek, podręczników, niektóre z nich miały po kilka wydań. Był doskonałym dydaktykiem, bardzo zaangażowanym w kształcenie studentów i młodych kadr" - dodał.
Historyk wspominał również, że w chociaż w 2000 roku prof. Samsonowicz przeszedł na emeryturę, nadal prowadził seminaria na Uniwersytecie Warszawskim, na które często przyjeżdżali goście z innych miast i przedstawiali swoje prace. "Ja również miałem przyjemność w niektórych z tych seminariów uczestniczyć" - dodał.
Prof. Samsonowicz przez całą swoją karierę był związany z Uniwersytetem Warszawskim. W latach 1969-74 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego. Od 1975 do 1980 r. był dyrektorem Instytutu Historycznego, a od 1980 do 1982 roku rektorem Uniwersytetu Warszawskiego.
"Aż dziw bierze, jak on zdołał przy takim zaangażowaniu naukowym i dydaktycznym mieć jeszcze tyle czasu na działanie związane z organizacją nauki" - mówił prof. Strzelczyk.
"Kontakty środowiska poznańskiego i moje z Henrykiem Samsonowiczem były bardzo ożywione i owocne. W 2014 r. został doktorem honoris causa naszej uczelni. Myślę, że nikt nie został uhonorowany tym tytułem tyle razy co on. Wielokrotnie przyjeżdżał na konferencje organizowane przez środowisko poznańskie. Chyba nigdy się nie zdarzyło, żeby nawalił. Czasem przyjeżdżał autem - był bowiem fanem samochodów - na pół godziny przed rozpoczęciem konferencji, a od razu po wygłoszeniu referatu, wyjeżdżał z Poznania ze względu na inne obowiązki" - wspominał.
Prof. Strzelczyk opowiada, że Henryk Samsonowicz „był ogólnie lubiany, nie tylko ze względu niekwestionowany autorytet naukowy, ale też ze względu na pewne cechy osobowości – życzliwość okazywaną ludziom i uśmiech”.
Prof. Strzelczyk opowiadał, że Henryk Samsonowicz "był ogólnie lubiany, nie tylko ze względu niekwestionowany autorytet naukowy, ale też ze względu na pewne cechy osobowości - życzliwość okazywaną ludziom i uśmiech". Zdradził również, że Samsonowicz "do późnych lat życia lubił jeździć na narty w Alpy i inne wysokie góry. Kiedy choroba mu to uniemożliwiła, ubolewał, że nie może uprawiać tego sportu".
Henryk Bohdan Samsonowicz urodził się 23 stycznia 1930 roku w Warszawie. Był wybitnym historykiem, znawcą historii średniowiecza. W 1950 r. ukończył studia historyczne na UW, doktorat obronił w 1954 roku, a habilitację w 1960 r. Stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1971, a w roku 1980 – profesora zwyczajnego.
W latach 1969-74 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego. Od 1975 do 1980 r. był dyrektorem Instytutu Historycznego, a od 1980 do 1982 roku rektorem Uniwersytetu Warszawskiego.
Samsonowicz był ministrem edukacji w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Był też członkiem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności.
Był działaczem "Solidarności", w 1989 roku uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Był Kawalerem Orderu Orła Białego.(PAP)
Autor: Olga Łozińska
oloz/ pat/ mark/