Źródło: www.twitter.com/AuschwitzMuseum
13 grudnia przypadła 80. rocznica śmierci w niemieckim KL Auschwitz polskiego franciszkanina, bł. o. Ludwika Piusa Bartosika, współpracownika o. Maksymiliana Kolbego – przypomniała w poniedziałek diecezja bielsko-żywiecka.
„Przez ponad pół roku zakonnik – współpracownik o. Maksymiliana Marii Kolbego i redaktor franciszkańskich wydawnictw, był więźniem niemieckiego obozu zagłady Auschwitz. Wyniszczony chorobą zmarł w obozowym szpitalu w wieku zaledwie 32 lat” – podała diecezja.
Służby prasowe Kościoła bielsko-żywieckiego przypomniały, że Ludwik Bartosik urodził się 21 sierpnia 1909 r. w Kokaninie koło Kalisza. 17 lat później wstąpił do Zgromadzenia Braci Mniejszych Konwentualnych i przyjął imię Pius. W 1936 r. został zastępcą o. Maksymiliana Kolbego w klasztorze w Niepokalanowie. Był redaktorem wydawnictw „Rycerz Niepokalanej”, „Rycerzyk Niepokalanej” oraz „Miles Immaculatae”.
19 września 1939 r. franciszkanie konwentualni z Niepokalanowa zostali po raz pierwszy aresztowani. Przez niemal cztery miesiące przebywali w obozach Lamsdorf, Amtitz i Ostrzeszowie. Potem wrócili do Niepokalanowa. W lutym 1941 r. Niemcy w warszawskim więzieniu na Pawiaku uwięzili pięciu franciszkanów, w tym o. Piusa i o. Maksymiliana Kolbego. 6 kwietnia 1941 r. o. Bartosika wraz z trzema współbraćmi skierowano do KL Auschwitz.
Szymon Kowalski, zastępca kierownika archiwum w Muzeum Auschwitz, cytowany w komunikacie diecezji, wskazał, że „w transporcie Niemcy deportowali do obozu łącznie 1021 mężczyzn”. Wśród nich byli m.in. studenci, robotnicy, przedstawiciele wolnych zawodów, w tym aktorzy aresztowani w odwecie za zastrzelenie współpracującego z gestapo Igo Syma: Stefan Jaracz, Leon Schiller, Tadeusz Hertman-Kański, Bronisław Dardziński i Zbigniew Nowakowski-Sawan.
Franciszkanin został zarejestrowany w Auschwitz jako polski więzień polityczny. Szymon Kowalski podał, z początkiem maja został umieszczony na liście 40 duchownych, których Niemcy postanowili przenieść do obozu Dachau. Ostatecznie został z niej skreślony, najprawdopodobniej wskutek choroby. Trafił do obozowego szpitala. „Pomimo własnych dolegliwości franciszkanin ofiarnie pomagał współwięźniom: opatrywał rany, karmił osłabionych, spragnionym zwilżał wargi wodą lub wywarem podobnym do herbaty” – podkreślił cytowany przez służby prasowe diecezji Kowalski.
Wyniszczony chorobą o. Pius zmarł na rewirze 13 grudnia 1941 r. Współwięzień ks. Konrad Szweda zapamiętał ostatnie chwile życia zakonnika. „Zmarł w nocy niepostrzeżenie i cicho – jak ciche i pokorne wiódł życie. Był prawdziwym rycerzem Niepokalanej, wzorem w znoszeniu cierpień, jasnym promieniem nieba w ciemnościach obozowej nocy” – opowiadał.
O. Bartosik został beatyfikowany 13 czerwca 1999 r. w gronie 108 męczenników II wojny światowej wyniesionych na ołtarze przez Jana Pawła II.
Niemcy założyli obóz Auschwitz w 1940 r., aby więzić w nim Polaków. Auschwitz II-Birkenau powstał dwa lata później. Stał się miejscem zagłady Żydów. W kompleksie obozowym funkcjonowała sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów. Spośród ok. 140-150 tys. deportowanych do obozu Polaków śmierć poniosła niemal połowa. W Auschwitz ginęli także Romowie, jeńcy sowieccy i osoby innej narodowości. (PAP)
Autor: Marek Szafrański
szf/ pat/
