Opowieści, które złożyły się na książkę „Ucieczka niedźwiedzicy”, są o poszukiwaniu wolności i usiłowaniu wydobycia się z ograniczeń własnej egzystencji. To ćwiczenia z wolności, ale też ćwiczenia z empatii, która jest kluczowa w procesie twórczym – mówiła w niedzielę w Bytomiu pisarka Joanna Bator.
Autorka m.in. nagrodzonej Nagrodą Literacką Nike powieści „Ciemno, prawie noc” spotkała się w niedzielę z czytelnikami w Bytomskim Centrum Kultury. Głównym tematem spotkania był wydany jesienią zeszłego roku zbiór 16 powiązanych ze sobą opowiadań pt. „Ucieczka niedźwiedzicy”.
Tytułowe opowiadanie – jak relacjonowała w niedzielę pisarka – powstało w trakcie pisania wydanej w 2020 r. powieści „Gorzko, gorzko” na potrzeby zbioru opowiadań pisarzy, którzy prowadzili wykłady na uniwersytecie w szwajcarskim Bernie. Później – mówiła autorka – opowiadanie stało się „czymś w rodzaju literackiego kłącza, z którego zaczęły wyrastać inne opowieści, połączone ze sobą”.
„Wszystkie te opowieści, które złożyły się na +Ucieczkę Niedźwiedzicy+, są o poszukiwaniu wolności; o niekiedy bardzo dramatycznym, albo bardzo smutnym usiłowaniu wydobycia się z ograniczeń własnej egzystencji; usiłowaniu przekraczania granic, które nas duszą i hamują, odbierają nam oddech; odbierają nam to, co w nas najcenniejsze, najbardziej żywe” – powiedziała Joanna Bator.
„Moja natura ciągnie mnie do tego, żeby robić to co chcę, tak jak chcę, bez jakiegokolwiek ograniczenia wolności (…). Myślę, że pierwsza, tytułowa opowieść zaczęła się rozkrzewiać jak kłącze w momencie, kiedy zdałam sobie sprawę, że na tym etapie życia to mnie właśnie najbardziej interesuje - czyli poszerzanie granic wolności; różne sposoby na to, żeby uwolnić się jeszcze bardziej, żeby jeszcze mniej się dusić” – dodała pisarka.
Jak mówiła autorka „Ucieczki niedźwiedzicy”, książka - oprócz „ćwiczeń z wolności”, jest też „ćwiczeniami z empatii”. „Zdolność do empatii, do współodczuwania z innymi, czyni nas istotami ludzkimi. Zdolność do empatii jest absolutnie kluczowa w procesie twórczym. Empatia pozwala nam współodczuwać ból innej żywej istoty. A jeśli wiemy, że cierpi, to budzi w nas to bunt, chęć działania. To nas czyni żywymi” – wyjaśniła Joanna Bator.
Pisarka podkreślała, jak ważny jest dla niej kontakt z czytelnikami. „Dla mnie ta komunikacja - to, że czuję, że te historie zaczepiają się w indywidualnych życiach – to mi daje siłę, daje mi wewnętrzną energię” – powiedziała. „Mam poczucie, że piszę dla ludzi, że nie piszę do szuflady (…). Chcę opowiedzieć historię, dlatego, że ona będzie żyła wśród ludzi” – dodała pisarka, podkreślając, że nie chodzi tu o przypochlebianie się czytelnikom.
Joanna Bator ujawniła, że prowadzone są wstępne rozmowy dotyczące stworzenia miniserialu na podstawie powieści „Gorzko, gorzko”, nie ma jednak jeszcze decyzji, czy serial powstanie.
„Najbardziej mnie ekscytuje ten dzień, kiedy zacznę pisać nową powieść i dam się porwać kolejnym bohaterom i bohaterkom. To jest mój świat, cała reszta jest zupełnie zewnętrzna” – podsumowała pisarka.
Zdradziła, że planuje dwie kolejne książki związane tematycznie związane z Japonią – jedna z nich ma nawiązywać do tańca butoh, który jest wielką pasją pisarki, a kolejna – do boro, czyli japońskiej techniki patchworku - szycia np. nowych kimon z kawałków starych. Wcześniej Joanna Bator napisała już „japońską” w treści książkę „Purezento" (prezent).
Joanna Bator urodziła się w 1968 r. w Wałbrzychu. Jest pisarką, publicystką, felietonistką. W swoim dorobku ma takie książki, jak: "Kobieta", "Japoński wachlarz", "Piaskowa Góra", "Chmurdalia", "Japoński wachlarz. Powroty", "Ciemno, prawie noc", "Rekin z parku Yoyogi", "Rok królika", "Purezento", "Gorzko, gorzko". Wiele jej książek to bestsellery tłumaczone na wiele języków.
Autorka jest laureatką licznych nagród m.in. Nagrody Literackiej Nike, Nagrody im. Beaty Pawlak, Nagrody Literackiej im. Hermana Hessego, Nagrody Literackiej im. Stefana Heima, Nagrody Literackiej Usdomer, szwajcarskiej Spycher Literaturpreis.
Najnowsza książka Joanna Bator „Ucieczka niedźwiedzicy” to – jak podaje wydawca – „wielowarstwowa historia o nierzadko dramatycznym uwalnianiu się z dotychczasowego życia, o poszukiwaniach w mrokach niepamięci wydarzeń – bolesnych i świetlistych – które mogą stać się bramą do wolności, nowym otwarciem”.(PAP)
mab/ mhr/
