Z okazji urodzin proszę przyjąć najserdeczniejsze życzenia, wyrazy uznania oraz podziękowania za wzbogacanie życia kulturalnego naszego kraju na wielu płaszczyznach działalności – napisał wicepremier, minister kultury Piotr Gliński w liście gratulacyjnym z okazji jubileuszu 90-lecia aktorki Zofii Kucówny.
Na stronie resortu kultury przypomniano, że "znakomita aktorka teatralna i filmowa, pisarka i pedagog obchodzi w piątek jubileusz 90. urodzin".
"W krakowskim Teatrze Młodego Widza, Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, a następnie na scenach warszawskich zachwycała Pani publiczność w zróżnicowanym repertuarze, z łatwością przechodząc od interpretacji dramatycznych do komediowych" - przypomniał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego w liście.
Zwrócił uwagę, że "mistrzowski warsztat w połączeniu z intuicją twórczą" Zofii Kucówny "wybrzmiewały w spektaklach znamienitych reżyserów na czele z Ireną Babel, Erwinem Axerem, Andrzejem Łapickim". "Jak wielokrotnie podkreślała Pani w wywiadach, szczególne znaczenie miała współpraca z Adamem Hanuszkiewiczem. W jego inscenizacjach najpełniej objawiła się Pani umiejętność tworzenia integralnego związku z graną postacią, przy jednoczesnym zachowaniu, nieodzownego dla trwania teatru, kontaktu z widzem" - napisał Piotr Gliński, dodając, że "prawdziwość tych słów znajduje potwierdzenie w kreacjach Panny Młodej w +Weselu+, Soni w +Zbrodni i karze+ oraz Matki Boskiej Poczajowskiej w +Beniowskim+".
"Swoim wyjątkowym talentem fascynowała Pani także w realizacjach Teatru Telewizji, filmach i serialach. Spośród wielu, w pamięci odbiorców pozostanie Pani udział w +Deszczowym lipcu+ Leonarda Buczkowskiego, +Wianie+ Jana Łomnickiego i +Spirali+ Krzysztofa Zanussiego" - ocenił wicepremier.
Przypomniał, że "ważną częścią aktywności" Zofii Kucówny "stała się twórczość literacka, znajdująca liczne grono czytelników". "Wewnętrzna energia oraz subtelność w połączeniu z poczuciem humoru i dystansem czynią Pani książki wspomnieniowe niezwykle fascynującymi. Troska o szczegół, piękno słowa, a także wrażliwość na świat znajdują również wyraz w mistrzowskich interpretacjach wierszy polskich poetek" - napisał Piotr Gliński.
"Zwracać światło w głąb duszy – oto powołanie artysty – uważał Robert Schumann. To posłannictwo realizowała Pani nie tylko poprzez żywy kontakt z publicznością, ale także wieloletnią pracę pedagogiczną, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem ze studentami warszawskiej Akademii Teatralnej" - czytamy w liście wicepremiera.
"Pragnę wyrazić głębokie uznanie wobec Pani zaangażowania w inicjatywy mające na celu dobro drugiego człowieka i polskiej kultury, wyrażające się w wieloletniej działalności w Związku Artystów Scen Polskich ZASP na rzecz Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie" - przypomniał Gliński.
Podkreślił, że "niewątpliwym świadectwem imponujących dokonań Zofii Kucówny są liczne prestiżowe nagrody i wysokie odznaczenia na czele z Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem +Zasłużony Kulturze Gloria Artis+".
"Chyląc czoła przed wspaniałymi osiągnięciami, życzę zdrowia, niegasnącej pogody ducha oraz wszelkiej pomyślności" - zakończył swój list wicepremier Piotr Gliński.
Zofia Kucówna urodziła się 12 maja 1933 r. w Warszawie. W 1955 r. ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. W tym samym roku zadebiutowała w krakowskim Teatrze Młodego Widza w widowisku "Ballady i romanse" wg Adama Mickiewicza w reż. Haliny Gallowej.
W Teatrze Młodego Widza występowała do 1958 r., a następnie w 1957 r. dołączyła do zespołu Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W kolejnych latach grała na scenach warszawskich: w Teatrze Powszechnym (1959-1964, 1966-1968), Teatrze Ateneum (1964-1965, 1982-1986), Teatrze Narodowym (1968-1982) oraz w Teatrze Współczesnym (1986-2006).
"Wśród wielu pamiętnych ról wymienić należy Norę w +Domu lalki+ Henrika Ibsena w reż. Jerzego Golińskiego (1958), Anulkę w +Porwaniu Sabinek+ Juliana Tuwima w insc. Jerzego Uklei (1958) czy Martę Lipkową w +Rozbitym dzbanie+ Heinricha von Kleista w insc. Macieja Englerta (1992) i wiele innych" - napisano na stronie MKiDN. "Jednak najczęściej występowała w spektaklach Adama Hanuszkiewicza" - zaznaczono.
Przypomniano, że "swoją wiedzą i doświadczeniem dzieliła się ze studentami Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie jako pedagog wykładała na Wydziale Aktorskim".
Zofia Kucówna dała się również poznać jako pisarka. Wydała kilka książek biograficzno-wspomnieniowych: "Zatrzymać czas" (1990), "Zdarzenia potoczne" (1993), "Zapach szminki" (2000), "Szara godzina" (2012) oraz zbiór felietonów "Opowieści moje" (2000).(PAP)
autor: Grzegorz Janikowski
gj/ aszw/
