Sejm upamiętnił setną rocznicę urodzin prof. Wiktora Zina

Za uchwałą głosowało 424 posłów, nikt nie był przeciw i nikt nie wtrzymał się od głosu.

Wiktor Zin przyszedł na świat 14 września 1925 r. w Hrubieszowie, gdzie po ukończeniu szkoły podstawowej oraz gimnazjum kontynuował naukę w liceum im. Stanisława Staszica. Już jako mały chłopiec otoczony był sztuką, z którą obcował w prowadzonym przez dziadka i ojca zakładzie malarsko-pozłotniczym. Po maturze wyjechał do Krakowa, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej. Ukończył je w 1950 r.

W 1955 r. objął Katedrę Historii Architektury Polskiej, w 1979 r. zaś uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Swoje życie zarówno zawodowe, jak i prywatne związał na stałe z Politechniką Krakowską i Krakowem. W 1962 r. pełnił funkcję kierownika Instytutu Historii Architektury i Konserwacji Zabytków, a w latach 1962-1967 był dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej.

„W latach 1957-1961 był głównym architektem Pracowni Konserwacji Zabytków w Krakowie. Przez całe swoje życie piastował wiele ważnych funkcji, dzięki czemu dał się poznać jako dobry organizator, człowiek zjednujący sobie sympatię otoczenia oraz kierujący się przede wszystkim dobrem rodzimej kultury” - zaznaczono w uchwale.

Po przejściu na emeryturę nadal wykładał w Akademii Górniczo-Hutniczej i Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, był prorektorem Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, wykładał również w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Wygłosił wiele wykładów w kraju i poza jego granicami. Był wielokrotnie nagradzany i odznaczany za swoją pracę i aktywną działalność na rzecz ratowania i odnawiania zabytków architektury.

Był autorem wielu publikacji, m.in. artykułów i rozpraw naukowych dotyczących badań wczesnośredniowiecznego Krakowa, „Opowieści o polskich kapliczkach”, albumów i rysunków z programów telewizyjnych: „Piękno nie dostrzegane”, „Piękno potężne”, „Piękno utracone”, autorem i gospodarzem audycji telewizyjnych ukazujących piękno polskiej architektury, krajobrazu miejskiego i przyrodniczego: „Piórkiem i węglem”, „Być tutaj”, „Nad Niemnem, Piną i Prypecią” oraz autorem zbioru opowiadań „Półgłosem i ciszą”, „Opowiadania najkrótsze o ludziach nader różnych”.

CZYTAJ TAKŻE

100 lat temu urodził się Wiktor Zin - „Piórkiem i węglem” opowiadał historię sztuki polskiej

„Pomimo rozlicznych zajęć i ogromnej aktywności zawodowej profesor Wiktor Zin przez całe życie nieustannie oddawał się pasji malarskiej i rysowniczej. Jego prace prezentowane były na wystawach w Polsce i na świecie. Piękno sztuki profesora tkwiło nie tylko w tematyce i ogólnym sposobie ujęcia, lecz także w technice i warsztacie. Rysował szybko i z naturalną łatwością. Jego twórczość plastyczna do dziś cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem” - podkreślono w uchwale.

Prof. Wiktor Zin uhonorowany został tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Technicznego w Budapeszcie oraz tytułem doktora honoris causa Politechniki Krakowskiej. Był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich, Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Towarzystwa Opieki nad Zabytkami oraz Meksykańskiej Akademii Architektury.

Za swoją działalność zawodową i wkład w rozwój i zachowanie kultury i architektury polskiej otrzymał wiele odznaczeń i nagród, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi, Nagrodę im. Herdera i wiele innych odznaczeń resortowych i regionalnych.

Prof. Wiktor Zin do końca życia był aktywny zawodowo. Zmarł nagle 17 maja 2007 r. Został pochowany 23 maja 2007 r. na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

„W uznaniu wszechstronnej działalności prof. zw. dr. hab. inż. Wiktora Zina, obejmującej zarówno aktywność dydaktyczną i społeczną, jak i służbę publiczną, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej upamiętnia 100. rocznicę jego urodzin” - dodano w uchwale. (PAP)

akn/ ksi/ dki/