Zakończyły się prace remontowe i konserwatorskie przy fasadzie Pałacu Krzysztofory, w którym ma swoją siedzibę Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. Modernizacja budynku trwa od kilku lat i jest podzielona na etapy. „Nie da się ukryć, że przed remontem fasada Pałacu Krzysztofory była najbrzydszą przy Rynku Głównym, również dlatego, że została rozkuta w związku z długimi i pracochłonnymi badaniami architektonicznymi” – mówił PAP dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Krakowa Michał Niezabitowski.
Badania dostarczyły cennych informacji o historii i wyglądzie budynku. Odsłonięta została zamurowana u schyłku XVIII w. wnęka, w której stała figura patrona pałacu - św. Krzysztofa, związana z dawnym właścicielem Krzysztofem Morsztynem.
„Nie da się ukryć, że przed remontem fasada Pałacu Krzysztofory była najbrzydszą przy Rynku Głównym, również dlatego, że została rozkuta w związku z długimi i pracochłonnymi badaniami architektonicznymi” – mówił PAP dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Krakowa Michał Niezabitowski.
Muzealnicy chcieliby, aby figura wróciła na swoje miejsce. „Nie wiemy, jak wyglądała pierwotnie. Myślę, że czas, by pojawiła się w tym miejscu nowa rzeźba. Św. Krzysztof był przedstawiany jako postać niosąca przez rzekę dziecko, my mówimy, że muzealnik przez rzekę historii niesie wartość, jaką są zbiory, więc będzie to piękny symbol muzealnika tego, który ocala przeszłość dla przyszłości” – uważa Niezabitowski.
Konserwatorzy przywrócili fasadzie kolorystykę z XVIII wieku: barwy piaskowe i żółcienie, bo podczas badań odnaleziono resztki pigmentów z tych czasów. Wymieniona została stolarka okienna.
W 2011/12 wykonano badania fasady, w tym roku przeprowadzono remont, który kosztował ok. 1 mln zł i został sfinansowany z Narodowego Funduszu Odnowy Zabytków Krakowa.
Jak podkreślił Niezabitowski, Pałac Krzysztofory jest ciekawym przykładem przekształcenia narożnych kamienic w jedną, dużą rezydencję. W podziemiach zachowały się jeszcze pozostałości kamienicy mieszczańskiej z przełomu XIII i XIV wieku.
Budynek na rogu Rynku Głównego i ul. Szczepańskiej wzniesiono prawdopodobnie w II poł. XIII w. W 1644 r. zabudowania nabył marszałek nadworny koronny króla Władysława IV, Adam Kazanowski, który rozpoczął przebudowę kamienicy według projektu Wawrzyńca Senesa, chcąc uczynić z niej rezydencję królewską. W latach 1682-1684 prace kontynuował kolejny właściciel - Jan Wawrzyniec Wodzicki.
O kształt pałacu oraz jego wystrój zadbali wybitni włoscy architekci i artyści: Konstanty Tenccala, Jakub Solari oraz Baltazar Fontana. Pałac pomimo skromnej szaty zewnętrznej uchodził za szczególnie okazałą i wspaniale urządzoną rezydencję, zajmującą pod względem rangi drugą pozycję po Wawelu.
Pałac często zmieniał właścicieli i lokatorów. W 1912 r. groziło mu wyburzenie, ale zapobiegły temu starania miłośników zabytków Krakowa. Podczas I wojny światowej mieściło się tam biuro werbunkowe Legionów Polskich. W 1918 r. pałac przejął Skarb Państwa. Od 1965 r. jest on siedzibą Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Od 2007 r. w zespole pałacowym prowadzone są kompleksowe prace remontowo-konserwatorskie. (PAP)
bko/ wos/ ls/
