Pamięć Józefa Czechowicza, jednego z najwybitniejszych poetów 20-lecia międzywojennego, uczcili w niedzielę mieszkańcy Lublina w 73. rocznicę jego śmierci. Czechowicz zginął 9 września 1939 r. podczas bombardowania miasta przez niemieckie lotnictwo. Uczniowie lubelskiego gimnazjum im. Józefa Czechowicza, którzy zgromadzili się przy pomniku poety, czytali fragmenty jego „Poematu o mieście Lublinie”. Przedstawiciele władz miejskich, radni, złożyli kwiaty i zapalili znicze pod pomnikiem.
„Czechowicz zginął w mieście, które kochał i to miasto o nim pamięta. Co roku pod tym pomnikiem spotykamy się w rocznicę jego śmierci i czytając jego poemat, wspominamy. On wpisał się w klimat Lublina, jako jedyny opisał nasze miasto w tak doskonały sposób” – powiedziała organizatorka uroczystości Alina Bąk z Ośrodka „Brama Grodzka - Teatr NN”.
Pomnik Czechowicza stoi w centrum Lublina przy ul.Krakowskie Przedmieście, w miejscu, gdzie spadła bomba, która zabiła poetę. „Czytam czasami wiersze Czechowicza, jestem lubelakiem z krwi i kości, i on był lubelakiem. Dobrze, że o nim pamiętają. Matka opowiadała mi o tym bombardowaniu. Bomby leciały na całe śródmieście, nie było gdzie uciekać, dużo ludzi wtedy zginęło” – powiedział przechodzący obok pomnika Jan Ślipaczek.
Józef Czechowicz urodził się 15 marca 1903 r. w suterenie nieistniejącej już kamienicy przy ul. Kapucyńskiej 3 w centrum Lublina. Zginął na sąsiedniej ulicy w wieku 36 lat.
Zaliczany jest do najwybitniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. W jego poezji sielankowe opisy wsi i prowincji w miarę zbliżania się wojny ustępowały elementom katastrofizmu. Najbardziej znane tomiki poetyckie Czechowicza to "Kamień" (1927), "ballada z tamtej strony" (1932), "nic więcej" (1936), "nuta człowiecza" (1939). Był też nauczycielem, bibliofilem, wydawcą, dziennikarzem, animatorem lubelskiego środowiska kulturalnego.
Jego „Poemat o mieście Lublinie” powstał w 1934 jako słuchowisko radiowe. Jest poetyckim zapisem nocnego spaceru po ulicach miasta. (PAP)
kop/
