Krystyna Zachwatowicz kończy 85 lat

Urodziła się 16 maja 1930 roku w Warszawie. Jest wnuczką lekarza, ministra zdrowia publicznego prof. Witolda Chodźki, córką architekta i konserwatora prof. Jana Zachwatowicza.

W czasie okupacji należała do Szarych Szeregów. Jako sanitariuszka i łączniczka harcerskiej poczty brała udział  w powstaniu warszawskim. Po wojnie, w 1949 roku, ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie. Początkowo studiowała historię  sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, rozpoczęte studia kontynuowała w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dyplom uzyskała w 1952 roku. W tym samym roku dostała się do krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, od 1954 roku studiowała tam w pracowni scenografii prof. Karola Frycza. W 1958 roku zrobiła dyplom i zaangażowała się do Teatru im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie.

W dorobku Krystyna Zachwatowicz ma projekty scenografii i kostiumów do ponad 150 spektakli teatralnych i operowych oraz filmów. W latach 1970-1999 była etatowym scenografem Starego Teatru, od 1964 r. projektowała w nim dekoracje do spektakli m.in. Jerzego Jarockiego i Konrada Swinarskiego - jego "Nie-Boskiej komedii" i "Snu nocy letniej". Ostatnimi, jak dotąd, realizacjami artystki na scenie Starego Teatru były scenografie do "Makbeta" w reżyserii Andrzeja Wajdy (2004 r.) oraz do widowiska Krzysztofa Materny "W Piwnicy pod Baranami. Krakowskie kabarety XX wieku".

Wiele scenografii przygotowywała za granicą  - w teatrach Paryża, Buenos Aires, Zurichu, Monachium, Tel Awiwu, Tokio.

Jeszcze w czasie studiów debiutowała, jako aktorka w Cricot-2; była Panną Młodą w "Studni, czyli głębi myśli" Kazimierza Mikulskiego (1956 r.). Od 1958 r. do lat 70. była artystką "Piwnicy pod Baranami". Zagrała także w kilku filmach Andrzeja Wajdy - m.in. Hankę w "Człowieku z marmuru" i "Człowieku z żelaza", Kazię w "Pannach z Wilka" i matkę Witka w "Kronice wypadków miłosnych"a także panią Gretę w „Katyniu”.

Projektowała też kostiumy do obrazów Wajdy, m.in.: "Wesela", "Smugi cienia", "Z biegiem lat, z biegiem dni", nakręconej we Francji adaptacji "Biesów"("Les possedes) Dostojewskiego " i "Zemsty".

Przez wiele lat zaangażowana była w działalność polityczną i społeczną, w czasie stanu wojennego działała w Prymasowskim Komitecie Pomocy Więźniom. Wraz z mężem założyła Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha" w Krakowie. (PAP)

rgr/