Reżyser teatralny Józef Opalski zrealizował „Nie całkiem wesołą historię” wg opowiadania Antoniego Czechowa. We wtorek przyznał, że pracuje nad inscenizacją, aby „walczyć z paraliżem duszy i z przedwczesną śmiercią”. Premiera spektaklu odbędzie się w sobotę w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.
Przedstawienie „Nie całkiem wesoła historia” powstało na podstawie opowiadania Czechowa „Nieciekawa historia”.
Opalski wyznał na spotkaniu z dziennikarzami w Krakowie, że o scenicznej realizacji tego utworu myślał od lat, natomiast podczas prób do spektaklu nieustannie towarzyszyła mu myśl: „Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć”.
„Otóż ja staram się właśnie walczyć z takim paraliżem duszy i z przedwczesną śmiercią” – powiedział reżyser. Powołał się jednocześnie na słowa Lwa Szestowa, filozofa i krytyka twórczości Czechowa, że Czechow jest piewcą beznadziejności, w jego utworach nie ma przelewu krwi, ale są pytania o to, jak żyć, i na te pytania nie ma odpowiedzi.
Opowiadanie Czechowa to historia człowieka, który mimo uznania i sławy nie widzi sensu życia. Profesor przekonany o bliskości śmierci zmaga się ze swoimi obowiązkami, nie chce dopuścić do rozpadu cennych dla niego relacji z żoną, córką i przyjaciółką.
Adaptację sceniczną spektaklu przygotowała Anna Burzyńska. Jak zaznaczyła, „Nieciekawa historia” jest jednym z mniej znanych utworów Czechowa, który zasłynął przede wszystkim jako autor dramatów. Jednak - dodał Opalski - to opowiadanie kluczowe w całej spuściźnie Czechowa, a niemiecki prozaik i eseista Tomasz Mann uważał je za jedno z największych opowiadań w historii ludzkości.
"Nieciekawą historię" Rosjanin napisał we wczesnym etapie twórczości. „Czechow napisał opowiadanie jako bardzo młody człowiek. Miał zaledwie 29 lat. Natomiast jest ono pisane raczej z perspektywy człowieka, który już bardzo dużo przeżył, bardzo wiele doświadczeń ma za sobą, jest w pewnym sensie zgorzkniały, wypalony, w rozpaczy, czy zrezygnowany” – mówiła Burzyńska.
Jak zaznaczyła, opowiadanie jest swoistą "soczewką" twórczości Czechowa. Czytelnicy rozpoznają w nim bohaterów późniejszych dramatów tego autora. W inscenizacji scenicznej nie brak cytatów z innych dzieł, np. z „Wiśniowego sadu”, Wujaszka Wani”, „Trzech sióstr”, „Płatonowa”.
Józef Opalski (ur. 1947 w Krakowie) reżyser teatralny, literaturoznawca, pedagog. Związany z Wydziałem Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego i z krakowską Państwową Wyższą Szkołą Teatralną. Za swoją działalność otrzymał liczne nagrody, m.in. Złoty Krzyż Zasługi.
Z teatrem Opalski jest związany od lat 70. W środowisku teatralnym jest określany „Żukiem”. Jako reżyser w swoim dorobku ma inscenizacje według Stanisława Ignacego Witkiewicza, Williama Szekspira, Sławomira Mrożka, Lwa Tołstoja, a także spektakle operowe na podstawie utworów Wolfganga Amadeusza Mozarta, Giuseppe Verdiego, Gioacchina Rossiniego. (PAP)
bko/ par/
