Ponad 50 rzadko wystawianych prac Magdaleny Abakanowicz będzie można oglądać od piątku w Domu Artysty Plastyka w Warszawie. Wystawa "Abakanowicz? Abakanowicz!”, stanowiąca przekrój twórczości artystki, będzie czynna do 3 lutego 2013 r.
„Wystawa została pomyślana jako dyskusja z dorobkiem Magdaleny Abakanowicz. Z jednej strony pokazujemy absolutne klasyki, czyli abakany – wielkie tkaniny przestrzenne i tłumy postaci, które są sztandarowymi dziełami artystki. Część prac to jednak premiery przygotowane specjalnie na tę wystawę” – powiedział PAP Piotr Jędrzejowski z Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków.
„Jest to więc cały przekrój twórczości Magdaleny Abakanowicz w bardzo różnych technikach” – ocenił.
Po raz pierwszy będzie można zobaczyć m.in. mało znane obrazy olejne i rysunki autorstwa Abakanowicz. „Z kolei niektóre prace - np. manekiny obite tkaniną i sznurami - były pokazywane tylko za granicą, nigdy w Polsce” – dodał Jędrzejowski.
„Moim celem było pokazanie prac, które mogą być zaskoczeniem. Ciesząc się zaufaniem Magdaleny Abakanowicz miałem okazję zajrzeć do różnych pomieszczeń w jej pracowni i magazynach. Punktem, od którego zaczęło się konstruowanie wystawy, była grupa czarnych manekinów. Tej pracy nigdy wcześniej nie widziałem. Okazało się, że była pokazana tylko w 1972 roku w Duesseldorfie. Tym tropem poszedłem” – powiedział kurator wystawy Henryk Gac.
Magdalena Abakanowicz urodziła się 20 czerwca 1930 r. w Falentach koło Pruszkowa (mazowieckie). Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Marka Włodarskiego i tkaninę w pracowni Eleonory Plutyńskiej w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie.
Zaraz po studiach tworzyła monumentalne gwasze, pełne barw, fantastycznych roślin i stworzeń. Szybko jednak odeszła od malarstwa.
Od połowy lat 60. tworzyła olbrzymie prace wykonane tradycyjną techniką tkacką z barwionego sizalu. Zrewolucjonizowały one spojrzenie na tkaninę - zrywały całkowicie z płaszczyznowością tkanin przeznaczonych do dekoracji wnętrz. Od nazwiska twórczyni nazwano je abakanami.
Abakany spotykały się zarówno z zachwytem - artystka otrzymała za nie Złoty Medal na Biennale w Sao Paulo w 1965 r. - jak i z ostrą krytyką - tak było na wystawie indywidualnej artystki w Zurychu dwa lata później.
Międzynarodową pozycję artystki ugruntowały jej prace z lat 70. z cyklów: "Alteracje" (obejmujący serie takie jak "Głowy", "Plecy", "Postaci siedzące") oraz "Embriologia" - ewoluujące od wydrążonych bezgłowych ludzkich sylwetek do form przypominających jaja. "Embriologię" dobrze przyjęto na Biennale w Wenecji w 1980 r.
W latach 80. artystka zaczęła pracować w tradycyjnych materiałach rzeźbiarskich, takich jak brąz, kamień, drewno. Lata 80. oraz następne to także czas tworzenia przez Abakanowicz wielkich realizacji przestrzennych na wolnym powietrzu, m.in. we Włoszech, Izraelu, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Korei Południowej, na Litwie. Jedna z największych - "Nierozpoznani" - znajduje się w centralnej części poznańskiej Cytadeli. Tworzy ją 112 żeliwnych ponaddwumetrowych postaci pozbawionych głów.
Na początku lat 90. artystka wygrała konkurs, ogłoszony przez władze Paryża, na opracowanie planu dzielnicy, która miała być przedłużeniem osi stolicy Francji w kierunku zachodnim, poza dzielnicę La Defence.
Prace Abakanowicz znajdują się w zbiorach ponad 70 muzeów i kolekcji publicznych na całym świecie, m.in. Centre George Pompidou w Paryżu, Metropolitan Museum w Nowym Jorku i Museum of Modern Art w Kioto.(PAP)
ekr/ hes/ mow/
