Narodowy Bank Polski 29 sierpnia wprowadził do obiegu trzy monety upamiętniające wybitnego polskiego pianistę i męża stanu Ignacego Jana Paderewskiego. W tym roku mija 70 lat od jego śmierci. Na awersie opatrzonej nominałem 200 zł monety ze złota znajduje się wizerunek orła i wstęga w symbolicznie oddanych polskich barwach narodowych. Rewers zdobi popiersie widzianego z profilu Ignacego Jana Paderewskiego. Monetę o średnicy 27 mm wybito w nakładzie 3 tysięcy sztuk.
Awers srebrnej monety o nominale 10 zł przedstawia postać pianisty przy fortepianie. Na rewersie widnieje fragment popiersia Paderewskiego en face oraz sylwetka orła nawiązująca do herbu Rzeczypospolitej Polskiej z 1919 r. NBP wyemitował 50 tysięcy sztuk dziesięciozłotówki o średnicy 32 mm.
W nakładzie 800 tys. sztuk wybito wykonaną ze stopu Nordic Gold dwuzłotówkę o średnicy 27 mm, na której rewersie figuruje fragment popiersia Paderewskiego na tle zarysu fortepianu.
Wzory monet zostały zaprojektowane przez Roussankę Nowakowską, projekt zaś awersu dwuzłotówki z orłem wykonała Ewa Tyc-Karpińska.
Do 26 sierpnia monety złote (cena emisyjna 2812 zł) i srebrne (92 zł) były licytowane w internetowym systemie Kolekcjoner. Od 29 sierpnia dwuzłotówki można zamieniać po cenie nominalnej w kasach okręgowych oddziałów NBP, wkrótce pojawią się tam też monety złote i srebrne.
Ignacy Jan Paderewski urodził się w Kuryłówce na Podolu w roku 1860. Od dzieciństwa przejawiał zainteresowanie muzyką, w latach 1872 - 1978 studiował grę na fortepianie w warszawskim Instytucie Muzycznym. Niedługo po zakończeniu nauki wyjechał do Berlina, w późniejszych latach koncertował m.in. w Wiedniu, Paryżu, Londynie i Stanach Zjednoczonych, gdzie zamieszkał na stałe.
Po wybuchu I wojny światowej Paderewski prowadził na Zachodzie działalność dyplomatyczną na rzecz Polski i Polaków, zbierał też fundusze na rzecz pomocy polskim ofiarom wojny. Jego powrót do Polski pod koniec roku 1918 był jednym z czynników, które doprowadziły do wybuchu zakończonego sukcesem powstania wielkopolskiego. W roku 1919 pełnił funkcję premiera i ministra spraw zagranicznych, reprezentował też interesy Polski podczas kończącej wojnę konferencji w Paryżu. Na początku lat dwudziestych Paderewski powrócił do USA. Ponownie zjawił się w ojczyźnie w roku 1935. Współtworzył wówczas demokratyczną organizację Front Morges, która wśród swych postulatów wymieniała m.in. wybór Paderewskiego na prezydenta Polski.
Paderewski zmarł na zapalenie płuc 29 czerwca 1941r. (PAP)
iwd/ abe/
