Akcja społeczno-edukacyjna Żonkile. Źródło: materiały prasowe Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN
„Żonkile” – to akcja społeczno-edukacyjna odbędzie się po raz dziesiąty w 79. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim. Organizatorem akcji jest Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.
Wolontariusze wyruszą 19 kwietnia – w 79. rocznicę wybuchu powstania w getcie - na ulice Warszawy i będą wręczali przechodniom papierowe żonkile oraz informowali o akcji.
Jest to forma upamiętnienia powstania w getcie warszawskim i podtrzymania żywej pamięci o uczestnikach i uczestniczkach powstania.
„Dlaczego żonkile? Jednym z ocalałych z getta był Marek Edelman, ostatni dowódca ŻOB. 19 kwietnia, w rocznicę powstania, składał on bukiet żółtych kwiatów pod Pomnikiem Bohaterów Getta na Muranowie. Żonkil stał się symbolem szacunku i pamięci o powstaniu” – mówi kierownik akcji „Żonkile” Maria Bliźniak. „Pragniemy, aby jak najwięcej osób dowiedziało się o tym, co wydarzyło się 19 kwietnia 1943 r. w Warszawie, w getcie” – mówi Maria Bliźniak.
Jak poinformowała PAP Marta Dziewulska, rzeczniczka Muzeum POLIN – chętni do udziału w akcji wolontariusze i wolontariuszki mogą się zgłaszać do 20 lutego. Aby zgłosić się do jubileuszowej edycji akcji, należy wypełnić formularz zgłoszeniowy dostępny na stronie polin.pl. i przesyłać do Muzeum POLIN.„Łączy nas pamięć” - to hasło towarzyszące akcji „Żonkile” od początku jej istnienia. Muzeum POLIN wzywa, by w tym roku 19 kwietnia pamięć również łączyła nas wirtualnie.
„Do akcji będzie można dołączyć z każdego miejsca na świecie, przypinając wirtualny żonkil. Gest upamiętnienia akcji warto opatrzyć hashtagami: #ŁączyNasPamięć oraz #AkcjaŻonkile i umieścić w mediach społecznościowych” – informuje rzeczniczka POLIN.
Muzealny program obchodów 79. rocznicy powstania w getcie warszawskim uzupełnią wykłady, relacje świadków historii, spektakl teatralny oraz informacje o trwającej tego dnia akcji „Żonkile”.
W 1940 r. Niemcy ogrodzili murem część centrum Warszawy i stłoczyli tam prawie pół miliona Żydów ze stolicy i okolic. Uwięzieni w getcie, umierali wskutek głodu, chorób, niewolniczej pracy i ginęli w egzekucjach.
Latem 1942 r. została zorganizowana Wielka akcja likwidacyjna. Niemcy wywieźli z getta do ośrodka zagłady w Treblince prawie 300 tysięcy Żydów. Wśród tych, którzy pozostali, narodziła się idea zbrojnego oporu. 19 kwietnia 1943 r. dwa tysiące Niemców wkroczyło do getta, by je ostatecznie zlikwidować. Przeciwstawiło się im kilkuset młodych ludzi z konspiracyjnych – Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB) i Żydowskiego Związku Wojskowego.
Powstańcy, pod dowództwem Mordechaja Anielewicza, byli wycieńczeni i słabo uzbrojeni. Wielu wiedziało, że nie mają szans, ale wolało zginąć w walce, by ocalić swoją godność.
Przez cztery tygodnie Niemcy równali getto z ziemią, paląc dom po domu. Schwytanych bojowców i mieszkańców zabijali lub wywozili do obozów. 8 maja Anielewicz i kilkudziesięciu powstańców zostali otoczeni i popełnili samobójstwo. Nielicznym Żydom udało się wydostać kanałami z płonącego getta.16 maja Niemcy wysadzili Wielką Synagogę przy ul. Tłomackie. Getto warszawskie przestało istnieć.
Więcej o rocznicy powstania w getcie warszawskim, akcji „Żonkile” i powstaniu w getcie na stronie: polin.pl. (PAP)
Autorka: Anna Bernat
abe/ dki/
