Kościół Starokatolicki Mariawitów przygotowuje plan rewitalizacji zabytkowej Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku (Mazowieckie) wraz z budynkami klasztornymi. Obiekt zyska nowe funkcje muzealne i edukacyjne. Powstanie też nowoczesne zaplecze dla pielgrzymów.
Projekt, który ma być realizowany przy finansowym wsparciu m.in. osób prywatnych oraz dzięki środkom pozyskanym z różnego rodzaju instytucji, w tym samorządowych, nosi tytuł: „Europejskie Centrum Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku - rewitalizacji Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku”.
Michał Rybak, doradca biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów Marka Marii Karola Babiego, zarazem członek powołanego przez władze Kościoła komitetu rewitalizacji, informując PAP o planach odnowienia Świątyni Miłosierdzia i Miłości, przypomniał, iż od ponad 100 lat jest ona dla mariawitów „centrum duchowej i społecznej wspólnoty”.
„Historia Świątyni wzniesionej wraz z budynkami klasztornymi to historia tysięcy ludzi, którzy mieszkali tutaj, wychowywali się i pracowali. Rewitalizacja ma przywrócić siłę tego miejsca, w którym ludzie odnajdowali się w modlitwie, nauce i pracy” – podkreślił Rybak.
Jak zaznaczył, dla Kościoła Starokatolickiego Mariawitów ważne jest, by rewitalizacja Świątyni Miłosierdzia i Miłości oraz budynków klasztornych „była nie tylko odnowieniem murów, ale także, aby świątynia na nowo stała się żywym miejscem pobytu i spotkań ludzi, nie tylko wiernych”. Zwrócił przy tym uwagę, iż zabytkowy obecnie obiekt nie przechodził kompleksowego remontu od momentu powstania.
„Wcześniej prowadzono prace związane z najpilniejszymi potrzebami, jak zabezpieczanie dachu, wymiana części okien czy instalacji. Jednak upływający czas powoduje, że konieczne stało się odnowienie elewacji budynku, gruntowny remont dachu czy wielu pomieszczeń wewnątrz” – wyjaśnił Rybak. Podkreślił jednocześnie, iż celem przygotowywanego obecnie projektu gruntownego remontu i odnowienia Świątyni Miłosierdzia i Miłości oraz budynków klasztornych jest nadanie całemu obiektowi „nowych funkcji muzealno-kulturalno-edukacyjnych wraz z zapleczem pielgrzymkowym”.
Jak wyliczył Rybak, efektem realizacji przedsięwzięcia ma być m.in. możliwość prezentacji dziedzictwa mariawityzmu, organizowania wydarzeń kulturalnych, a także stworzenie miejsca spotkań mariawickich, polepszenie warunków zamieszkania kleryków Kościoła Starokatolickiego Mariawitów oraz czasowego pobytu dzieci, np. podczas wakacyjnego wypoczynku.
Rybak przyznał, że rewitalizacja Świątyni Miłosierdzia i Miłości wraz z kompleksem klasztornym będzie wymagała nakładów przekraczających środki Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. „Kościół planuje w związku z tym poszukiwanie funduszy na rewitalizację od osób i instytucji zewnętrznych, w tym instytucji centralnych i samorządowych” – podkreślił. Dodał, iż dokładne dane, dotyczące nakładów, będą możliwe do oszacowania po sfinalizowaniu trwających już prac nad szczegółowym projektem przedsięwzięcia, obejmującym m.in. przygotowanie dokumentacji architektonicznej i konserwatorskiej.
Położona na wysokiej nadwiślańskiej skarpie Świątynia Miłosierdzia i Miłości w Płocku została wybudowana w stylu neogotyku angielskiego w latach 1911-14 z inicjatywy założycielki mariawityzmu św. Marii Franciszki Kozłowskiej (1862-1921). Projekt katedry wraz z zabudowaniami klasztornymi opracował ówczesny zwierzchnik Kościoła biskup Jan Maria Michał Kowalski (1871-1942). Fundusze na budowę pochodziły z ofiar kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych.
Uroczysta konsekracja katedry, która jest trójnawową bazyliką zwieńczoną od frontu trzema strzelistymi wieżami, a na skrzyżowaniu naw kopułą z monstrancją i adorującymi ją aniołami, odbyła się 15 sierpnia 1914 r.
Rybak podkreślił, iż mariawicka świątynia oraz otaczające ją zabudowania klasztorne „posiadają wyjątkową architekturę, niespotykaną w skali kraju”.
Kościół Starokatolicki Mariawitów wyodrębnił się z Kościoła rzymsko-katolickiego w 1906 r. W Polsce liczy obecnie ok. 25 tys. wyznawców. Blisko 5 tys. mariawitów mieszka także we Francji, głównie w Paryżu. Siedzibą władz Kościoła, który należy m.in. do Światowej Rady Kościołów, Konferencji Kościołów Europejskich i Polskiej Rady Ekumenicznej, jest Płock.(PAP)
mb/ itm/
