W Opolu, w miejscu gdzie przed wojną stała synagoga, odsłonięto tablicę poświęconą rabinowi Leo Baeckowi. Autor pracy „Istota Judaizmu” przez 10 lat żył i pracował w Opolu. Przy dzisiejszej ulicy Barlickiego w centrum Opola, przed wojną stała Nowa Synagoga. Teraz jest tam obelisk upamiętniający jej zburzenie. W piątek odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą rabinowi Leo Baeckowi. Uroczystość miała miejsce w przeddzień rocznicy Nocy Kryształowej.
„Miejsce to ma swoje symboliczne znaczenie. Leo Baeck poświęcił tu Nową Synagogę, w której przez 10 lat był rabinem i duchowym przywódcą opolskiej społeczności żydowskiej. Symboliczna data uroczystości nie jest przypadkowa i przypomina o bolesnej historii narodu żydowskiego i o potrzebie szerzenia idei tolerancji” – powiedział wiceprezydent Opola Krzysztof Kawałko. „Dziełem życia rabina było dążenie do pojednania ludzi różnych religii, narodowości i kultur. Jego dziedzictwo pielęgnuje Instytut Leo Baecka” – dodał.
Jedną z inicjatorek postawienia tablicy była radna SLD Beata Kubica. „To jeden z najwybitniejszych Opolan. Dotąd była to postać prawie zapomniana. Był to człowiek, który dokonał takiego przewrotu w judaizmie, jak Marcin Luter w chrześcijaństwie. To był człowiek otwarty. Stał na czele Żydów w bardzo ciężkim dla nich okresie” – powiedziała PAP Beata Kubica.
Postawienie tablicy postulował od lat również historyk z Instytutu Śląskiego w Opolu Maciej Borkowski. „Dostarczyłem argumentów na to, by rada mogła przegłosować inicjatywę. Ja mówiłem o tym już kilkanaście lat temu, ale to radni musieli ten pomysł przyjąć” – stwierdził Borkowski.
Rabin Leo Baeck urodził się w 1873 r. w Lesznie. Studiował we wrocławskim Konserwatywnym Żydowskim Seminarium Teologicznym, a karierę naukową kontynuował jako wykładowca w Wyższym Instytucie Badań Żydowskich w Berlinie. W 1897 r. został rabinem w Nowej Synagodze w Opolu.
W 1905 r. Baeck opublikował pracę „Istota Judaizmu”, która była odpowiedzią na publikację Adolfa Harnacka „Istota Chrześcijaństwa”.
Po zakończeniu wojny Baeck wyjechał do Londynu i wykładał w Hebrajskiej Unii Uczelni w Ameryce. Był prezesem Światowej Unii dla Judaizmu Postępowego. W Londynie opublikował drugą pracę „Ci Ludzie Izraela”, który częściowo napisał w obozie Theresienstadt, gdzie był więziony podczas wojny. Zmarł w 1956 r. w Londynie. (PAP)
mtn/ mp/
