Zakończył się remont wzniesionego przez zakon karmelitów w XVII wieku kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca przy stołecznym Krakowskim Przedmieściu. W ciągu 10 lat poddano renowacji m.in. ołtarz główny i nastawy boczne oraz znajdujące się w świątyni rzeźby.
Kościół w czasie II wojny światowej nie uległ zniszczeniu. Obecnie jest to świątynia seminaryjna.
W informacji przekazanej PAP w poniedziałek przez biuro prasowe archidiecezji warszawskiej podano, że był to pierwszy od ponad 150 lat remont budynku.
Od 2010 roku w kolejnych etapach odnowiono cztery ołtarze: główny, nastawy boczne: Matki Bożej Różańcowej, Imienia Jezus i Matki Bożej Dobrej Śmierci, sztukaterie i malowidła w prezbiterium. Renowacji poddano także figury zaślubin Matki Bożej – scenę tę zazwyczaj można obejrzeć w malarstwie – a różnego rodzaju rzeźby znajdujące się w kościele uporządkowano tematycznie.
Podczas prac w prezbiterium odkryto oryginalny wystrój kościoła. Za ołtarzem głównym – św. Józefa, patrona świątyni – znaleziono XVII-wieczny fresk. "Na początku nie było tych XVIII-wiecznych ołtarzy, większe rzeczy malowano na ścianie. Jednak z czasem karmelici zaczęli stawiać po kolei nastawy ołtarzowe" - powiedział ks. Leszek Kwiatkowski z Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie.
Przy okazji remontu prezbiterium i nastaw ołtarzowych wzmocniono na nowo stalle, w których modlili się karmelici, budowniczy i właściciele kościoła do czasu wybuchu powstania styczniowego. "Po ponad 150 latach wróciliśmy z klerykami z modlitwą do chóru zakonnego i wykorzystujemy tę część tak, jak była przeznaczona – do modlitwy, przywracając temu miejscu sakralność" - powiedział ks. Kwiatkowski.
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie został wzniesiony dla karmelitów bosych w XVII wieku w stylu barokowym. W projektowaniu świątyni wzięli udział znani architekci: Konstanty Tencalla, Szymon Józef Bellotti oraz Tylman z Gameren. W 1724 roku kościół został przebudowany, natomiast jego fasadę ukończono w 1779 roku – była to pierwsza w Warszawie klasycystyczna fasada kamienna.
Ołtarz główny, poświęcony św. Józefowi, pochodzi z XVIII wieku. Został wzniesiony w stylu barokowo-rokokowym i powstał w miejscu pierwotnego ołtarza projektu Tylmana z Gameren, z którego pozostał obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. "To ciekawy obraz, bo św. Józef otrzymuje Pana Jezusa na opiekę. Historycy mówią, że to bardzo rzadki wizerunek św. Józefa" - zwrócił uwagę ks. Kwiatkowski.
Klasztor karmelicki usunięto zaraz po powstaniu styczniowym, a budynek przejęło seminarium duchowne, które w 1925 roku dobudowało w północnej części neoklasycystyczną bibliotekę według projektu Konstantego Jakimowicza. Kościół nie został zniszczony podczas II wojny światowej, więc po jej zakończeniu, do czasu odbudowania zburzonej archikatedry św. Jana Chrzciciela, zastępował w tej funkcji nosząc miano prokatedry. (PAP)
Autor: Magdalena Gronek
mgw/ mhr/