Tadeusz Biedzki nagrodzony Bursztynowym Motylem za „W piekle eboli"

Wyróżnienie wręczane jest rokrocznie w Muzeum-Pracowni Literackiej Arkadego Fiedlera w Puszczykowie. Wydana przez "Bernardinum" książka dokumentuje podróże po Afryce Zachodniej w czasie epidemii śmiertelnego wirusa.

„Jednym z powodów, dla których wyróżniliśmy tę książkę jest poruszana tematyka. W bardzo przystępny sposób opisał jak zmienia się Afryka Zachodnia, jak zmieniają się ludzie pod wpływem zagrożenia. Zwraca uwagę odwaga podróżnika, który wraz ze swoją żoną jechał śladami eboli i, co tu dużo mówić, ryzykował, narażał się” - powiedział PAP członek jury Arkady Radosław Fiedler.

Tadeusz Biedzki powiedział w poniedziałek PAP, że jego celem jako podróżnika jest oglądanie „najmniej znanych stron świata”.

„One są najbardziej fascynujące, bo najbardziej odróżniają nasz świat od tego, co mam szansę obejrzeć. Ta podróż była szczególna, bo prowadziła do miejsc, gdzie naprawdę było piekło i gdzie w zasadzie nie docierali europejscy czy amerykańscy podróżnicy, reporterzy. Tak niewielu białych ludzi nigdy dotąd w Afryce nie widziałem, choć jeżdżę tam od ćwierć wieku” – podkreślił.

Książka jest efektem dwóch wypraw podróżnika i jego żony Wandy do Gambii, Senegalu, Gwinei Bissau, Gwinei, Sierra Leone i Liberii. Jak podkreślił Biedzki, jego dzieło jest pierwszą w świecie szczegółową relacją z tamtego regionu Afryki po zapoczątkowanej w grudniu 2013 roku epidemii eboli.

„Tym razem to Polak napisał pierwszą i jak dotąd jedyną taką książkę. Nawet jeśli w te miejsca docierali dziennikarze z Europy czy Ameryki, to przyjeżdżali na dwa lub trzy dni. To za mało, by zebrać materiał do książki. Nasze dwie podróże trwały w sumie sześć tygodni, wystarczający czas, by zobaczyć ten rozedrgany świat, szarpany emocjami związanymi z epidemią” – zauważył.

Podróżnik nie ukrywał, że wraz z żoną pojechał „na spotkanie z najbardziej groźnym wirusem, z jakim dotąd zetknął się człowiek” zupełnie świadomie. Jak powiedział PAP, choć decyzja o wyprawie była ryzykowna, sama podróż nie była lekkomyślna.

„Ryzyko było zmniejszone o tyle, że jednak znaliśmy Afrykę z wcześniejszych wypraw. Nie ryzykowaliśmy bezmyślnie; w trakcie podróży mieliśmy świadomość granic, za które nie możemy się posunąć. Były kuszące miejsca, w które nie poszliśmy, bo tak podpowiadał zdrowy rozsądek. Poza wszystkim, w takiej wyprawie, jak w życiu, trzeba mieć trochę szczęścia” – dodał.

Tadeusz Biedzki przyznał, że cieszy go otrzymanie nagrody noszącej imię Arkadego Fiedlera.

„W świecie literatury podróżniczej jest to chyba najważniejsza polska nagroda. Myślę, że jest ona marzeniem każdego, kto jest podróżnikiem i pisze książki. Wychowałem się na książkach Arkadego Fiedlera. Swoimi książkami podróżniczo-przygodowymi rozbudzał moją dziecięcą wyobraźnię. W czasach, gdy trudno było wyjechać poza Polskę, był oknem na świat i sprawiał, że moje podróże palcem po mapie stawały się bardziej prawdziwe” – podkreślił.

Wcześniejszymi laureatami Bursztynowego Motyla byli m.in. Jerzy Kukuczka, Marek Kamiński, Marcin Kydryński, Ryszard Kapuściński, Martyna Wojciechowska, Michał Kruszona, Wojciech Cejrowski i Beata Pawlikowska.

Idea organizowania corocznych konkursów na najlepszą książkę polskiego autora o tematyce podróżniczej i krajoznawczej zrodziła się podczas obchodów 100. rocznicy urodzin Arkadego Fiedlera w 1994 roku. Nagroda jego imienia miała przywrócić rangę i znaczenie literaturze podróżniczej.

Arkady Fiedler (ur. w 1894 w Poznaniu - zm. 1985 w Puszczykowie) to jeden z najbardziej znanych polskich podróżników i pisarzy. W swoim 90-letnim życiu odbył 30 wypraw i podróży. W dorobku ma 32 książki wydane w 23 językach i przeszło 10-milionowym nakładzie. Wśród nich są m.in. "Dywizjon 303", "Ryby śpiewają w Ukajali", "Orinoko", "Kanada pachnąca żywicą".

Dzieło Fiedlera-seniora propagują jego synowie: Arkady Radosław i Marek. Prowadzą oni w podpoznańskim Puszczykowie Muzeum-Pracownię Literacką Arkadego Fiedlera. (PAP)

rpo/ par/