Wystawę poświęconą wybitnemu filozofowi, profesorowi Tadeuszowi Hipolitowi Czeżowskiemu (1889-1981) i otwarto w piątek w Toruniu w Pałacu Dąbskich, należącym do Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Prof. Czeżowski był związany z uniwersytetami we Lwowie, Wilnie i Toruniu. Na wystawie zaprezentowano materiały przedstawiające życie i dorobek ze zbiorów Archiwum UMK i Biblioteki Uniwersyteckiej. Jest to spuścizna profesora, którą przekazał uczelni.
Na 12 planszach przedstawiono życie naukowe i prywatne uczonego w różnych okresach, a w 14 gablotach - pokazano jego dokumenty, fotografie, korespondencję, rękopisy i książki.
Prof. Czeżowski był związany z uniwersytetami we Lwowie, Wilnie i Toruniu. Na wystawie zaprezentowano materiały przedstawiające życie i dorobek ze zbiorów Archiwum UMK i Biblioteki Uniwersyteckiej. Jest to spuścizna profesora, którą przekazał uczelni. Na 12 planszach przedstawiono życie naukowe i prywatne uczonego w różnych okresach, a w 14 gablotach - pokazano jego dokumenty, fotografie, korespondencję, rękopisy i książki.
Ekspozycję przygotowano w związku z konferencją filozoficzną, zorganizowaną w związku ze stuleciem kwartalnika "Ruch Filozoficzny". Kwartalnik został założony w 1911 r. we Lwowie, a w 1947 r. prof. Czeżowski reaktywował to pismo i kierował nim do 1980 r.
Od 25 października do 20 listopada wystawa będzie czynna w Bibliotece Uniwersyteckiej.
Zainteresowania naukowe prof. Czeżowskiego obejmowały logikę i metodologię, historię nauki i filozofii, epistemologię, ontologię i filozofię praktyczną.
Czeżowski studia z zakresu matematyki, fizyki i filozofii ukończył na Uniwersytecie Jan Kazimierza we Lwowie, gdzie też się doktoryzował i habilitował. W 1918 r. był radcą, a później dyrektorem Departamentu Nauki i Szkół Wyższych w Ministerstwie Wyznań i Oświecenia Publicznego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
W 1923 r. został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie; tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w 1936 r. Wojnę przeżył w Wilnie, zajmując się tajnym nauczaniem. Pomagał też Żydom, za co w 1963 r. Instytut Pamięci Yad Vashem uznał go Sprawiedliwym Wśród Narodów Świata.
Po wojnie wraz i innymi profesorami wileńskimi przeniósł się do Torunia, gdzie współtworzył Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Kierował Katedrą Filozofii, później przemianowaną na Katedrę Logiki. Na emeryturę przeszedł w 1960 r., ale kontynuował pracę naukową do końca życia. (PAP)
rau/ ls/
