Nowoczesny system wystawienniczy, wart niemal 25 mln zł, powstaje w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu. „Jesteśmy w przededniu zakończenia projektu, który ma uczynić z tej przestrzeni, przestrzeń przyjazną dla naszych odbiorców” – mówi dyrektor Muzeum Narodowego Piotr Oszczanowski.
W Pawilonie Czterech Kopuł, oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu, który został po gruntownym remoncie otwarty w 2015 r., prezentowana jest m.in. kolekcja polskiej sztuki współczesnej. Można tam zobaczyć dzieła Magdaleny Abakanowicz, Pawła Althamera, Mirosława Bałki, Władysława Hasiora, Tadeusza Kantora, Jana Lebensteina, Jerzego Nowosielskiego czy Aliny Szapocznikow.
Przestrzeń wystawiennicza muzeum uzupełniona zostanie m.in. o nowe nagłośnienie, oświetlenie sceniczne, czujniki laserowe, które mogą zidentyfikować widza, a także projektory prezentujące materiały filmowe.
„Pawilon Czterech Kopuł to miejsce dla nas szczególnie ważne, już od trzech lat jesteśmy posiadaczami jednej z najpiękniejszych przestrzeni wystawienniczych w tej części Europy. Projekt przebudowy budynku na cele wystawiennicze, który realizowany był pomiędzy 2013 a 2015 rokiem, sprawił, że budynek, który przez lata tkwił w pewnym zapomnieniu odzyskał tak wspaniałe wnętrza, ale przede wszystkim swoją pierwotną funkcję muzealną” – mówił dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu Piotr Oszczanowski podczas piątkowej konferencji prasowej, na której zaprezentowano pierwsze efekty realizowanego projektu.
Jak podkreślił, placówka ta stała się wizytówką Wrocławia, miejscem, gdzie można obcować ze sztuką najwyższego lotu. „Ma tu miejsce nie tylko prezentacja naszej znakomitej kolekcji polskiej sztuki współczesnej drugiej połowy XX wieku i początku XXI wieku, ale też odbywają się tu ważne wystawy czasowe” – wskazał Oszczanowski.
„Jesteśmy dosłownie w przededniu zakończenia projektu, który ma uczynić z tej przestrzeni, przestrzeń przyjazną dla naszych odbiorców, ale też pozwoli nam w pełni wykorzystać wszelkie walory, jakimi dysponuje to miejsce” – mówił dyrektor muzeum.
Dr Barbara Banaś, zastępca dyrektora Muzeum Narodowego we Wrocławiu i pełnomocnik ds. Pawilonu Czterech Kopuł, podkreśliła, że system ma służyć m.in. przyciągnięciu do muzeum nowej grupy widzów i otwarciu się placówki na osoby niewidome i niedowidzące. Jak wyjaśniła, na wystawie stałej przygotowana została specjalna ścieżka zwiedzania dla osób z dysfunkcjami wzroku. Trasa zawiera m.in. reliefy odwzorowujące dzieło sztuki i pozwalające "oglądać" je za pomocą dotyku. Wydany został także przewodnik w języku Brailla’a, który pozwoli zapoznać się z dziełami prezentowanymi na wystawie.
Projektant systemu wystawienniczego Tomasz Szenk tłumaczył, że wnętrza Pawilonu Czterech Kopuł wzbogacą się m.in. o systemy zaciemnienia przestrzeni wystawowych, nagłośnienia, dynamicznego oświetlenia i prezentacji multimedialnych oraz nadrzędny, zarządzający wszystkim system informatyczny. „System ten daje nieograniczone możliwości zaprogramowania wszystkich tych elementów. Zostało to pomyślane w ten sposób, aby nie ingerować we wnętrza tego zabytkowego budynku” – wyjaśniał projektant.
W Pawilonie powstanie również demontowalna estrada, która pozwoli na organizację koncertów, spektakli czy paneli dyskusyjnych.
Stworzenie nowoczesnego systemu wystawienniczego kosztowało niemal 25 mln zł, z czego ponad 16 mln zł to fundusze unijne. Pozostałe środki pochodzą z budżetu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, samorządu województwa oraz samego Muzeum Narodowego.
Pawilon Czterech Kopuł wybudowano w latach 1912-1913. Powstał w kompleksie budynków przy wrocławskiej Hali Stulecia. Modernistyczny budynek zaprojektował niemiecki architekt Hans Poelzig, a budowę ukończono na potrzeby wystawy z 1913 r., którą przygotowano na setną rocznicę zwycięstwa Niemiec nad wojskami Napoleona.
Po II wojnie światowej pomieszczenia Pawilonu Czterech Kopuł były wykorzystywane przez filmowców z Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu. Obiekt został uznany za pomnik historii i wraz z kompleksem Hali Stulecia wpisany w 2006 r. na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO. (PAP)
autor: Agata Tomczyńska
ato/ mabo/
