Urodził się 8 maja 1950 r. W 1976 r. ukończył Wydział Chemiczny Politechniki Łódzkiej w Łodzi. W latach 1976–1983 był pracownikiem Instytutu Barwników Politechniki Łódzkiej, a od 1985 r. był zatrudniony w Instytucie Włókien Chemicznych w Łodzi.
Palka i „Solidarność”
W 1980 r. wstąpił do „Solidarności”. Jego mieszkanie przy ul. Nawrot 43 w Łodzi stało się pierwszą siedzibą Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego „Solidarności” Ziemi Łódzkiej. Palka był wiceprzewodniczącym Prezydium MKZ, a także przewodniczącym Komisji Zakładowej Politechniki Łódzkiej.
W 1981 r. był delegatem na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Ziemia Łódzka, a także wiceprzewodniczącym Zarządu Regionu. W lipcu 1981 r. został ponadto organizatorem Krajowej Konferencji Programowej „Solidarności” w Łodzi. Był również delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów. Został też członkiem Prezydium Komisji Krajowej (podczas wyborów do KK otrzymał największą liczbę głosów) odpowiedzialnym za negocjacje z rządem w kwestii reformy gospodarczej.
Uroczystości upamiętniające współtwórcę łódzkiej „Solidarności” Grzegorza Palkę
13 grudnia 1981 r. został internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku, a następnie w Warszawie-Białołęce. 22 grudnia 1982 r. został aresztowany i był przetrzymywany w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Został zwolniony w lipcu 1984 r. na mocy amnestii (sprawa uwolnienia „jedenastki”).
W 1983 r. został zwolniony z Politechniki Łódzkiej.
Znalazł się w opozycji do utworzonej 13 maja 1984 r. łódzkiej Regionalnej Komisji Wykonawczej kierowanej przez Jerzego Dłużniewskiego. 8 października 1986 r., razem z Kazimierzem Bednarskim, Jerzym Kropiwnickim i Andrzejem Słowikiem, wznowił jawną działalność Prezydium Zarządu Regionalnego Ziemi Łódzkiej.
W kwietniu 1987 r. został współzałożycielem Grupy Roboczej Komisji Krajowej domagającej się zwołania KK w takim składzie jak w 1981 r.; znalazł się w opozycji wobec Lecha Wałęsy.
W marcu 1988 r. razem z Andrzejem Słowikiem i Jerzym Kropiwnickim założył tajną Regionalną Komisję „Solidarności” Ziemi Łódzkiej, która była opozycyjna wobec RKW kierowanej przez Jerzego Dłużniewskiego i Ryszarda Kostrzewę.
Palka w latach 90.
W 1989 r. znalazł się wśród założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, a także pełnił funkcję prezesa zarządu regionalnego tego ugrupowania. Był liderem Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego. W 1990 r. został wiceprezydentem Łodzi, a w latach 1990–1994 był prezydentem miasta. W 1991 r. zorganizował Unię Metropolii Polskich, której w latach 1991–1996 był prezesem. W latach 1994–1996 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miasta Łódź.
Za walkę o niepodległość i niezależność państwa Rząd Polski na Uchodźstwie odznaczył go Krzyżem Polonia Restituta. Pośmiertnie został też odznaczony m.in. Medalem O Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981–4 VI 1989 (2002), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (w 2006 r. przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (w 2017 r. przez prezydenta RP Andrzeja Dudę).
Zginął 12 lipca 1996 r. w wypadku samochodowym w Złotnikach koło Poddębic. Miał 46 lat. W tym wypadku zginęli również jego syn, Dominik i kolega syna. Grzegorz Palka został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym Doły w Łodzi. (PAP)
