Św. Maksymilian Maria Kolbe. Fot. PAP/reprodukcja
Rajmund Kolbe (imiona Maksymilian Maria przyjął po wstąpieniu do klasztoru) urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli.
Po studiach w Rzymie (1912-19) wyświęcono go tam w 1918 r. na kapłana. W 1917 r. założył Rycerstwo Niepokalanej. Na początku 1922 r. zaczął wydawać jego organ prasowy "Rycerz Niepokalanej". Nakład w 1939 r. wynosił 750 tys. egzemplarzy.
W 1927 r. w Teresinie k. Warszawy Kolbe zaczął organizować główne dzieło swego życia - franciszkańską placówkę zakonną pod nazwą Niepokalanów. W szybkim czasie powstały: klasztor, seminarium i wydawnictwo z własną drukarnią. Ukazywały się tam także "Rycerz Niepokalanej" dla dzieci (nakład 140 tys. egz.), "Mały Dziennik" (140 tys. nakładu) oraz inne pisma i literatura religijna.
Od 1930 do 1936 r. o. Kolbe przebywał na misjach w Japonii. W Nagasaki założył japoński Niepokalanów, nowicjat, niższe seminarium duchowne oraz zaczął wydawać "Rycerza Niepokalanej" w języku japońskim.
Polski Niepokalanów wyposażono w 1938 r. w rozgłośnię radiową. W chwili wybuchu II wojny w klasztorze przebywało ponad 760 zakonników. Był to największy na świecie klasztor katolicki.
19 września 1939 r. Niemcy aresztowali zakonników z Niepokalanowa wraz z o. Kolbe i wywieźli do Ostrzeszowa. 8 grudnia wszystkich zwolniono. Po powrocie do Niepokalanowa o. Kolbe przygotował 3 tys. miejsc dla wysiedlonych z Wielkopolski, wśród których było ok. 2 tys. Żydów. Na terenie klasztoru zorganizowano nie tylko noclegownie, ale również warsztaty i pracownie, które utrzymywały placówkę.
17 lutego 1941 r. o. Kolbe ponownie aresztowano. Ponad trzy miesiące spędził na Pawiaku. 25 maja 41 r. przewieziono go do Oświęcimia, przydzielając numer 16670. Z końcem lipca z bloku obozowego o. Kolbego uciekł jeden więzień. W odwecie komendant obozu skazał na śmierć głodową 10 innych więźniów. Za jednego z nich - Franciszka Gajowniczka - zgłosił się dobrowolnie o. Kolbe. Zginął dobity zastrzykiem z fenolu 14 sierpnia 1941 r.
Heroiczna postawa franciszkanina szybko stała się głośna w okupowanej Polsce i zagranicą. Wkrótce po wojnie wszczęto proces beatyfikacyjny celem wyniesienia go na ołtarze. 17 października 1971 r. beatyfikował go papież Paweł VI, a 10 października 1982 r. papież Jan Paweł II ogłosił go świętym. (PAP)
