Fot. / Źródło: Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków
Decyzją mazowieckiego wojewódzkiego konserwatora zabytków Marcina Dawidowicza do rejestru zabytków została wpisana kamienica Tymoteusza i Julii Borensztedtów z końca XIX w., położona przy ul. Mińskiej 15 w Warszawie.
Postępowanie administracyjne w sprawie wpisu zostało wszczęte z urzędu w związku z wnioskiem organizacji społecznej Towarzystwa Przyjaciół Kamionka i Skaryszewa.
W uzasadnieniu decyzji konserwator wskazał, że jedną z pierwszych murowanych kamienic na Kamionku był budynek przy ul. Mińskiej 15, który wyróżniał się swoją wysokością na tle dominującej wówczas drewnianej zabudowy.
„Budynek, pomimo intensyfikacji zabudowy w latach 30. XX w., zachował swój kształt i formę, a podejmowane przez właścicieli działania miały na celu jego modernizację i dostosowanie do potrzeb użytkowników” – dodał.
Dzięki tym działaniom kamienica jest obecnie jednym z najstarszych budynków na terenie dzielnicy Praga-Południe. Konserwator podkreślił, iż rodzina Borenstedtów wyróżniała się swoją postawą wobec kraju i mieszkańców miasta.
Pierwszy właściciel kamienicy, Tymoteusz Borenstedt, był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, jego syn Lucjan był działaczem niepodległościowym, odznaczonym orderem Virtuti Militari.
Kamienica przy ul. Mińskiej 15 w Warszawie została wzniesiona w 1891 r., na terenie przedmieścia Praga za rogatką Grochowską, d. Moskiewską. Na działce wydzielonej z posesji Teofila Pancera, mieszczącej się po stronie północnej ulicy Mińskiej (d. Niewinnej). Działka należąca do Daniela i Kazimiery Grochowskich co najmniej od 1877 r. była niezabudowana. W 1884 r. została sprzedana małżeństwu Julii z Wyrzykowskich i Tymoteuszowi Karolowi Borenstedtom (Bornstaedtom).
W 1891 r. na działce wzniesiono murowaną kamienicę, zgodnie z tzw. mapą Lindleya, pod koniec XIX w. na terenie nieruchomości znajdowała się również murowana oficyna tylna, dwa drewniane budynki – najprawdopodobniej oficyna boczna oraz zabudowa gospodarcza.
W kamienicy swoją siedzibę miała kuchnia ludowa i herbaciarnia (1916). W dwudziestoleciu międzywojennym nieruchomość przeszła na własność spadkobierców, którzy pod koniec lat 30. XX w. podjęli próbę modernizacji budynku (doposażenia w kanalizację domów przy ul. Mińskiej 15 i 17).
W czasie II wojny światowej parterowa oficyna boczna od strony ulicy Bliskiej uległa całkowitemu zniszczeniu, uszkodzony został także dach oficyny tylnej. Budynek frontowy przetrwał bez większych zniszczeń. W 1956 r. nieruchomość przy ul. Mińskiej 15 przeszła na własność Skarbu Państwa. W latach 60. XX w. nakazano rozbiórkę wszystkich budynków drewnianych znajdujących się na terenie posesji, w tym czasie w kamienicy mieścił się sklep Miejskiego Handlu Detalicznego nr 494.
W południowej elewacji budynku, w niszy, usytuowana została kapliczka z figurą Matki Bożej. Data budowy kamienicy zaznaczona jest na elewacji. (PAP)
mas/ dki/
