Złota Kamienica - druga od prawej. Fot. PAP/Jan Morek
Uniwersytet Morski w Gdyni ponownie wystawił na sprzedaż budynek przy ul. Długi Targ 41 w Gdańsku, znany jako Złota Kamienica. Cena wywoławcza wynosi 22 mln zł. W poprzednim przetargu zgłosiła się jedna firma, która ostatecznie zrezygnowała z zakupu i straciła wpłacone prawie 2 mln zł wadium.
Rzeczniczka prasowa UMG dr Zuzanna Szwedek-Kwiecińska poinformowała PAP, że sprawa sprzedaży Złotej Kamienicy została ponownie skierowana na Radę Uczelni, która w formie uchwały wyraziła zgodę na zbycie obiektu. Przetarg ogłoszono 14 listopada br.
W ogłoszeniu podano, że jest to przetarg nieograniczony na sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej budynkiem biurowo-usługowym przy ul. Długi Targ 41/42 w Gdańsku, stanowiącej własność Uniwersytetu Morskiego w Gdyni. Przedmiotem sprzedaży jest prawo użytkowania wieczystego do działki o powierzchni 324 mkw. oraz prawo własności budynku o powierzchni użytkowej ponad 1345 mkw. Otwarcie ofert zaplanowano na 12 lutego 2026 roku. Wadium wynosi 10 proc. ceny wywoławczej, czyli ponad 2,2 mln zł.
Poprzedni przetarg ogłoszono 20 marca, a termin składania ofert upłynął 16 czerwca br. Cena wywoławcza wynosiła wówczas 19,6 mln zł. Zainteresowana zakupem była jedna firma, która wpłaciła około 1,9 mln zł wadium, lecz wycofała się z zamiaru nabycia nieruchomości i utraciła wpłaconą kwotę. Rzeczniczka uczelni nie ujawniła nazwy firmy.
Sprzedaż kamienicy jest związana z kolejnymi zamierzeniami inwestycyjnymi oraz zmianami w strukturze uczelni, w tym planami związanymi z budową siedziby Wydziału Informatyki, a także budową nowego akademika oraz dalszym rozwojem uczelni.
Złota Kamienica przy Długim Targu 41, znana także jako Dom Steffensów i Dom Speimanna, od średniowiecza należała do zamożnych gdańskich mieszczan pełniących funkcje w miejskich władzach. Uważa się, że pod koniec XV wieku stała tu jednopiętrowa kamienica, prawdopodobnie widoczna na obrazie „Grosz czynszowy" Antona Möllera. W końcu XVI wieku jej pomieszczenia były kilkukrotnie wykorzystywane podczas pobytów króla Zygmunta III Wazy w Gdańsku.
W 1601 r. posesję nabył Johann Speimann, który w 1609 r. zlecił Abrahamowi van den Blocke budowę nowej manierystycznej kamienicy z bogato rzeźbioną fasadą, ukończoną w 1618 r. W XVIII wieku w sieni wprowadzono dodatkowy kantorek i antresolę, a po śmierci Speimanna budynek pozostał w rękach jego spadkobierców, aż w 1786 r. trafił do rodziny Steffensów, u której pozostawał do 1918 r. Po przejęciu przez miasto został połączony z sąsiednimi kamienicami, odrestaurowany w latach 1924–1925 i częściowo przeznaczony na zbiory muzealne, które zaginęły w czasie II wojny światowej. Zniszczona w 1945 r., zachowała jednak fasadę, dzięki czemu mogła zostać odbudowana, a po 1952 r. mieścił się w niej Instytut Morski. (PAP)
pm/ mmu/
