Andrzej Drzycimski. Fot. PAP/B. Zborowski
Andrzej Drzycimski został laureatem głównej Nagrody im. Witolda Hulewicza. Kapituła XX edycji Nagrody przyznała mu ją „za 35 lat życia poświęconych upamiętnieniu epopei Westerplatte”.
Laureat zwrócił uwagę, że przez dziesięciolecia Westerplatte było instrumentalizowane politycznie. „Mamy do czynienia z zamazywaniem historii. Pewne kontrowersyjne tematy naszych dziejów traktuje się jako takie, które mogą być okazjonalnie potrzebne do propagandowych celów. Tak było w PRL, kiedy Westerplatte traktowano jako +wizytówkę+ dla zewnętrznych partnerów Polski” - powiedział Drzycimski.
Historyk zwrócił również uwagę na to, że Westerplatte odgrywa istotna rolę w historii Europy i świata w XX wieku. „Często zapomina się, że Westerplatte kończy całą epokę powersalską. Tu jest właśnie ta wyraźna granica, kiedy system wersalski wraz z Ligą Narodów ulegają załamaniu. W tym sensie, tamte wydarzenia są soczewką tego, co działo się w Europie w okresie międzywojennym” - zaznaczył.
Dr Andrzej Drzycimski jest historykiem i dziennikarzem. Po sierpniu '80 zaangażował się w działalność "Solidarności" i publikował w prasie związkowej. W okresie od 13 grudnia 1981 do 8 lipca 1982 roku był internowany. W 1990 roku został rzecznikiem prasowym Lecha Wałęsy, a po jego zwycięstwie w wyborach prezydenckich objął kierownictwo Biura Prasowego Prezydenta RP i stanowisko rzecznika prasowego Prezydenta RP. W 1994 zrezygnował z tych funkcji i założył Fundację św. Wojciecha. W 2012 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.
Jego dorobek naukowy obejmuje przede wszystkim publikacje dotyczące polskiej obrony Westerplatte we wrześniu 1939 roku. Należą do nich książki „Wojna zaczęła się na Westerplatte”, „Major Henryk Sucharski”, „Westerplatte 1939. Przed szturmem”, „Reduta Westerplatte” oraz dwutomowa monografia - tom 1 „Westerplatte. Reduta w budowie 1926–1939” i tom 2 „Westerplatte. Reduta wojenna 1939”.
Nagrody otrzymali również: poeta Wojciech Piotrowicz, aktor i reżyser Ignacy Gogolewski, dziennikarz i poeta Ryszard Ulicki, ekslibrysta i polarnik dr Zbigniew Jóźwik, malarz i grafik Roman Kirilenko, dziennikarz Wiesław Budzyński, literat i autor sztuk teatralnych Grzegorz Walczak, tłumacz literatury białoruskiej Czesław Seniuch, dziennikarka Marzanna de Latour, historyk prof. Tadeusz Dubicki, animatorka kultury Apolonia Skakowska, przedsiębiorca Ireneusz Komorowski, dziennikarz Stefan Truszczyński, dziennikarz Michała Ciesielski oraz Maciej Dąbski.
Nagrodę specjalną otrzymał poeta dr Lech Jaworski, a nagrodę honorową filmowcy Mirosław Chojecki i Piotr Wejchert. Nagrody Młodych - przyznawane dzieciom i młodzieży - dostali Tymon Jezierski, Piotr Kluz i Marek Trandota. Nagrodzono również Stowarzyszenie Absolwentów Liceum Ogólnokształcącego im. gen. Józefa Wybickiego w Śremie oraz kameralny chór SIGNUM Towarzystwa Muzycznego im. Edwina Kowalika.
Nagroda im. Witolda Hulewicza jest przyznawana przez Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza. Do tej pory nagrodę otrzymali ją m.in.; Barbara Wachowicz - dziennikarka, pisarka i publicystka; Wiesław Ochman - światowej sławy tenor; Edward Redliński - pisarz i publicysta oraz Bohdan Tomaszewski – dziennikarz i komentator sportowy.
Witold Hulewicz, od którego wzięła się nazwa nagrody, był poetą, krytykiem literackim, tłumaczem i wydawcą. Walczył w I wojnie światowej, podczas której tłumaczył na język polski przemycane na front wiersze pacyfistów niemieckich. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. W 1921 roku debiutował tomem poezji „Płomień w garści”. Organizował polskie życie kulturalne w Poznaniu, Wilnie i Warszawie, gdzie kierował działem literackim w Polskim Radiu. Po upadku Polski w 1939 roku, 10 października roku rozpoczął redagowanie i wydawanie konspiracyjnego tygodnika „Polska żyje”. Wkrótce aresztowało go Gestapo. Po torturach został rozstrzelany 12 czerwca 1941 w Palmirach.
jur/ ls/
