Na przylądku Arkona na niemieckiej wyspie Rugia archeolodzy znaleźli pozostałości po nieznanej dotychczas budowli, która mogła służyć Słowianom do celów kultowych. We wczesnym średniowieczu Arkona była głównym ośrodkiem religijnym Słowian zachodnich.
Hala o wymiarach osiem na dwanaście metrów znajdowała się nad samą krawędzią klifu - informuje agencja dpa. Naukowcy oceniają wysokość pochodzącego z XI wieku budynku, wzniesionego na palach dębowych, na maksymalnie 12 metrów.
Zdaniem archeologów jest to największy dotychczas znany budynek, jaki powstał na obszarze między Łabą a Polską w czasach, gdy na tych terenach przebywali Słowianie.
"To odkrycie jest dla nas olbrzymią niespodzianką i oznacza duży postęp w badaniach" - powiedział główny archeolog Meklemburgii Detlef Jantzen. Jak podkreślił, gród położony na północnym krańcu Rugii był głównym miejscem kultu zachodnich Słowian.
Niemieccy naukowcy twierdzą, że fundamenty budowli, szczególnie ich zarys przypominający kształt statku, wskazują na wpływy skandynawskie. Podobne konstrukcje znane są z duńskiej miejscowości Tossoe i z Uppakra w Szwecji.
Jak pisze dpa, północny wschód Niemiec był w XI stuleciu z punktu widzenia historii "okresem słowiańskim". Dopiero w 1168 roku gród na Rugii został ostatecznie zdobyty i zniszczony przez duńskich chrześcijan pod wodzą króla Waldemara I. Zdaniem Jantzena miejsce to mogło już wcześniej dostać się pod skandynawskie panowanie.
Naukowcy wykluczają, by znaleziona hala mogła być świątynią słowińskiego boga Świętowita. Jego posąg, opisany przez duńskiego historyka Saxo Grammaticusa (1140-1220), spadł prawdopodobnie już kilkaset lat temu ze skarpy do morza i bezpowrotnie zaginął.
Z całej wczesnośredniowiecznej świątyni do czasów dzisiejszych zachowała się jedynie jedna trzecia terenu. Bałtyk zabiera co roku około pół metra lądu. Od 2012 roku archeolodzy prowadzą na zagrożonym terenie wykopaliska. W trakcie prac znaleziono m. in. 200 monet z terenów arabskich, skandynawskich i z Niemiec, 200 pereł, ok. 350 grotów strzał, a także siekierę z czasów wikingów. (PAP)
lep/ awl/ ro/
