Nowa edycja wykładów „Z kamerą po PRL-u” przedstawia wybitnych polskich reżyserów filmowych i ich osiągnięcia artystyczne, na tle ówczesnej rzeczywistości politycznej, społecznej i kulturowej.
Podczas wykładów przedstawione zostaną zróżnicowane zjawiska charakterystyczne dla powojennego kina polskiego; zarówno te, które wprost wynikały z polityki kulturalnej tamtego okresu, jak i te niezależnych artystycznie. Oprócz arcydzieł polskiego kina, pokazane zostaną także fragmenty filmów o jednoznacznie propagandowym zabarwieniu. Seminarium adresowane jest do nauczycieli historii, języka polskiego, wiedzy o społeczeństwie, studentów kierunków humanistycznych oraz uczniów wybierających tematy związane z filmem i historią najnowszą do ustnej prezentacji maturalnej z języka polskiego.
Zaplanowano sześć spotkań w cyklu miesięcznym (październik 2011 – marzec 2012). Udział w seminarium – jako formie doskonalenia zawodowego – zostanie potwierdzony pisemne.
Najbliższe spotkanie odbędzie się 17 października 2011 (poniedziałek) w godz. 17.00–18.30
Organizator:
Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN w Warszawie
Miejsce:
Centrum Edukacyjne IPN „Przystanek Historia” im. Janusza Kurtyki przy ul. Marszałkowskiej 21/25 .
Temat:
Kino według Aleksandra Forda
Aleksander Ford przed 1939 r. był jednym z najciekawszych twórców polskiego kina. Wykorzystując swój talent artystyczny sięgał do tematyki społecznej, tworząc filmy oryginalne i cenione nie tylko w Polsce. Realizował również filmy poświęcone tematyce żydowskiej. Przed wojną był współzałożycielem Stowarzyszenia Miłośników Filmu Artystycznego START i Spółdzielni Autorów Filmowych, a w pierwszej połowie lat 40. współorganizatorem Czołówki Filmowej I Dywizji WP. Po II wojnie światowej współtworzył ówczesny porządek kinematograficzny, będąc jednym z najpotężniejszych ludzi w polskim kinie. Nakręcił największy polski przebój filmowy – Krzyżaków. W drugiej połowie lat 60. stał się ofiarą rozliczeń w kinematografii, a w konsekwencji antysemickiej kampanii 1968 r. został zmuszony do wyjazdu z Polski. Nigdy nie odnalazł się na Zachodzie, mimo że zrealizował tam kilka filmów.
Ford był postacią niejednoznaczną: silną, o wysokiej pozycji społecznej i zawodowej, niemal wszechmocny, później odrzucony i doprowadzony do samobójczej śmierci na wygnaniu, ceniony i darzony szczerą niechęcią. Znany z podkupywania scenariuszy, niechęci zarówno do młodych twórców (zwłaszcza bardziej utalentowanych od niego), jak i nowinek artystycznych, cechował się jednak wysoką kulturą realizacyjną. Jego uwikłanie w politykę przesłania często refleksję nad sprawami czysto filmowymi. Trudno się jednak temu dziwić, ponieważ jego biografia, która sama w sobie jest tematem na pasjonujący scenariusz filmowy, stanowi zarazem niezwykle ciekawy przyczynek do historii polskiego kina, czy szerzej – polskiej kultury.
Tematy kolejnych spotkań:
• Stanisław Jędryka (14 listopada 2011)
• Tadeusz Chmielewski (12 grudnia 2011)
• Janusz Morgenstern (20 lutego 2012)
• Stanisław Bareja (19 marca 2012)
• Kazimierz Kutz (16 kwietnia 2012)
Wykład:
prof. dr hab. Piotr Zwierzchowski, historyk filmu, autor m.in.: Zapomniani bohaterowie. O bohaterach filmowych polskiego socrealizmu, Warszawa 2000; Pęknięty monolit. Konteksty polskiego kina socrealistycznego, Bydgoszcz 2005; Piękny sen pedagoga. Literackie i filmowe portrety świata edukacji, Kraków 2005; Kino polskie po roku 1989, Bydgoszcz 2007; redaktor naczelny „Bloku. Międzynarodowego Pisma Poświęconego Kulturze Stalinowskiej i Poststalinowskiej”.
Koordynator projektu:
Sławomir Stępień, tel. (22) 860-70-50, slawomir.stepien@ipn.gov.pl
