Premierą i cyklem bezpłatnych pokazów filmu „Teatr niknących obrazów” na temat swojej historii Kinoteatr Rialto w Katowicach świętuje 100. rocznicę pierwszego pokazu filmowego.
Rialto rozpoczęło swoją działalność w 1913 roku jako Kammer-Lichtspiele. Prawdopodobnie było to pierwsze kino na Górnym Śląsku uruchomione w obiekcie zbudowanym specjalnie w tym celu. Budynek należał do Martina Tichauera i Bertholda Kochmanna. Kinoteatr imponował orkiestrą, restauracją na piętrze z polską obsługą, palarnią cygar, zachwycał wytwornością i klasycyzującą fasadą. Kino wyświetlało wówczas wyłącznie filmy premierowe; już w początkach swojej działalności organizowało pokazy plenerowe.
Kinoteatr kilkakrotnie w okresie swojej działalności zmieniał nazwę. W 1928 roku kinoteatr Kammer–Lichtspiele pod wpływem sanacyjnej kampanii nawołującej do usuwania języka niemieckiego z życia publicznego zmienił nazwę na Rialto. Po raz kolejny, w 1938 roku, ówcześni dzierżawcy kina – Jerzy Kunstliger z Katowic, dr Menasse Katz z Krakowa i dr Leopold Glesner z Warszawy - aby uciec przed spłatą długów Urzędowi Skarbowemu zmienili nazwę kina na Słońce.
Rialto rozpoczęło swoją działalność w 1913 roku jako Kammer-Lichtspiele. Prawdopodobnie było to pierwsze kino na Górnym Śląsku uruchomione w obiekcie zbudowanym specjalnie w tym celu. Budynek należał do Martina Tichauera i Bertholda Kochmanna. Kinoteatr imponował orkiestrą, restauracją na piętrze z polską obsługą, palarnią cygar, zachwycał wytwornością i klasycyzującą fasadą. Kino wyświetlało wówczas wyłącznie filmy premierowe; już w początkach swojej działalności organizowało pokazy plenerowe.
Kinoteatr kilkakrotnie w okresie swojej działalności zmieniał nazwę. W 1928 roku kinoteatr Kammer– Lichtspiele pod wpływem sanacyjnej kampanii nawołującej do usuwania języka niemieckiego z życia publicznego zmienił nazwę na Rialto. Po raz kolejny, w 1938 roku, ówcześni dzierżawcy kina – Jerzy Kunstliger z Katowic, dr Menasse Katz z Krakowa i dr Leopold Glesner z Warszawy - aby uciec przed spłatą długów Urzędowi Skarbowemu zmienili nazwę kina na Słońce.
Kolejne zmiany nastąpiły w 1939 r. kiedy to kino przyjęło nazwę UFA–Theater Rialto oraz w 1945 r., kiedy ostatecznie powrócono do nazwy Rialto. W latach powojennych pełniło funkcję kina repertuarowego, chętnie odwiedzanego przez mieszkańców Katowic. W Rialcie odbywały się takie filmowe imprezy jak Konfrontacje Filmowe czy Przegląd Filmów Radzieckich.
W ostatnich latach pojawiło się w mieście kilka multipleksów, co spowodowało zasadniczą zmianę rynku kinowego. Kino Rialto stanęło przed koniecznością sprostania nowym wyzwaniom. Podjęto decyzję o gruntownej modernizacji i przekształceniu obiektu w kinoteatr. Od października 2006 roku Kinoteatr Rialto należy do Sieci Kin Studyjnych.
W ciągu siedmiu lat działalności - od zakończenia remontu - w Kinoteatrze Rialto odbyło się wiele przeglądów filmowych poświęconych największym twórcom światowego kina, m.in. Federico Felliniemu, Pedro Almodovarowi, Luisowi Bunuelowi, Tomowi Tykwerowi, Davidowi Lynchowi czy Emirowi Kusturicy. Kinoteatr Rialto jest także organizatorem imprez cyklicznych, jak Przegląd Filmów Górskich, na jego scenach Kabaretowej i Muzycznej wystąpili czołowi polscy artyści.
Z okazji jubileuszu we wtorek odbyła się premiera filmu dokumentalnego w reżyserii Dagmary Drzazgi pt. „Teatr niknących obrazów”. To opowieść o Katowicach sprzed 100 lat, błyskawicznej budowie gmachu kina, losach budynku przed i po wojnie. O swoich przygodach z Rialtem opowiadają związani z miastem znani twórcy i kinomani: Lech Majewski, Sławomir Idziak, Irek Dudek, czy zmarły przed kilkoma dniami Michał Smolorz. Z okazji rocznicy film będzie prezentowany od 16 do 24 stycznia, wstęp na projekcje jest bezpłatny. (PAP)
lun/ hes/ mhr/
