Włodzimierz Przerwa-Tetmajer. Fot. NAC
Uchwałę w sprawie uczczenia pamięci Włodzimierza Przerwy-Tetmajera w 90. rocznicę jego śmierci Sejm podjął w czwartek jednomyślnie. W ten sposób posłowie upamiętnili postać malarza i pisarza, wybitnego przedstawiciela Młodej Polski.
Za podjęciem uchwały głosowało 429 posłów, wszyscy obecni.
Włodzimierz Przerwa-Tetmajer zmarł 26 grudnia 1923 r. w Krakowie. Jak napisano w uchwale, artysta "był również politykiem obozu niepodległościowego, m.in. prezesem Towarzystwa +Strzelec+ w Krakowie, działaczem PSL +Piast+ i delegatem Naczelnego Komitetu Narodowego"
Posłowie podkreślili też, że Tetmajer został uwieczniony przez Stanisława Wyspiańskiego w słynnym dramacie "Wesele" jako Gospodarz.
Włodzimierz Przerwa-Tetmajer zmarł 26 grudnia 1923 r. w Krakowie. Jak napisano w uchwale, artysta "był również politykiem obozu niepodległościowego, m.in. prezesem Towarzystwa +Strzelec+ w Krakowie, działaczem PSL +Piast+ i delegatem Naczelnego Komitetu Narodowego"
Tetmajer urodził się w noc sylwestrową z 1861 na 1862 r. w Harklowej koło Nowego Targu. Malarstwa uczył się z przerwami w latach 1875-1886 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1882 r. w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, w latach 1886–1889 w Akademii w Monachium i w 1889 r. w Academie Colarossi w Paryżu. W okresie 1889–1895 uczęszczał do klasy mistrzowskiej Jana Matejki w krakowskiej akademii (Oddział Kompozycyjny w ramach Szkoły Sztuk Pięknych).
Malował głównie wiejskie sceny rodzajowe (m.in. słynne: „Zaloty w karczmie” z 1894 r., „Zrękowiny” z 1895 r., „Święcone w Bronowicach” z 1897 r., „Procesja w Bronowicach” z 1900 r.), ale również pejzaże (np. „Kwitnąca jabłoń” z ok. 1900 r., „Wągrody” z 1900-1905 r., „Wiosna” z ok. 1909 r.) i polichromie kościelne (w tym najbardziej znana w Kaplicy Królowej Zofii w Katedrze na Wawelu).
Na działalność literacką Tetmajera składa się m.in. tom utworów prozą „Noce letnie” (wyd. 1902 r.), powieść „Opowieść z dawnych lat. Tryptyk. Część I” (wyd. 1912 r.), tom utworów publicystycznych „Silva rerum” (wyd. 1914 r.), poemat epicki „Racławice” (wyd. 1916 r.), tomy poezji: „Marsz Skrzyneckiego” (wyd. 1916 r.), „Przeznaczenie. Syna mojego pamięci” (wyd. pośmiertnie w 1926 r.), „Pisma polityczne” (wyd. pośmiertnie w 1927 r.).
W 1911 roku Włodzimierz Tetmajer został posłem do parlamentu austriackiego z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego. W grudniu 1913 roku, w trakcie rozłamu w PSL opowiedział się po stronie orientacji solidarystycznej i niepodległościowej. Był współzałożycielem PSL „Piast”.
Był bratem przyrodnim poety Kazimierza Przerwy-Tetmajera. (PAP)
mce/ agz/ as/ mag/
