Przy muzeum przyrodniczym w Krutyni na Mazurach otwarto izbę pamięci Karola Małłka. Przedwojenny działacz ruchu mazurskiego, pisarz i folklorysta był przez kilka lat mieszkańcem tej miejscowości i tutaj zmarł.
Jak poinformowała PAP Judyta Gencza z Mazurskiego Parku Krajobrazowego w nowej izbie pamięci, którą udostępniono zwiedzającym, zgromadzono przedmioty związane z życiem i twórczością Małłka. Większość ekspozycji zajmują książki, publikacje, dokumenty i fotografie rodzinne tego zasłużonego dla polskości Mazur działacza.
Wśród pamiątek jest wykonana przez niego mapa Krutyni ze spisem dawnych mieszkańców oraz oryginalne meble z jego domu. W pokoju - zaaranżowanym na pracownie pisarską - prezentowane są również archiwalne zdjęcia wsi i rzeki Krutyni, która jest najpopularniejszą trasą spływów kajakowych na Mazurach.
Izba pamięci znajduje się w ośrodku edukacji przyrodniczo-kulturowej, mieszczącym się w dawnej stodole z końca XIX w. Pamiątki po pisarzu prezentowane są w odrębnym pomieszczeniu, w którym kiedyś w sezonie letnim znajdowała się poczta. Wcześniej zajmowały one jedynie niewielką część wystawy w sali tamtejszego muzeum przyrody.
Mazurski pisarz mieszkał we wsi Krutyń w latach 1951-57. Upamiętniono go tablicą na głazie w pobliżu miejscowej szkoły, a jego imieniem nazwano szlak turystyczny prowadzący do leśniczówki Pranie oraz pomnik przyrody - sędziwy dąb rosnący w rezerwacie na wschodnim brzegu Jeziora Mokrego.
Karol Małłek (1898-1969) był działaczem mazurskim, pisarzem i folklorystą. W okresie międzywojennym pracował jako nauczyciel i kierownik szkół na Działdowszczyźnie, działał w Związku Mazurskim. Zbierał opisy mazurskich obrzędów, pieśni ludowe, przysłowia i podania. Publikował prace folklorystyczne, wiersze, felietony i artykuły w "Gazecie Mazurskiej". Był autorem m.in. widowiska "Jutrznia na Gody", "Mazurskiego śpiewnika regionalnego" i Kalendarza dla Mazurów na 1939 rok.
W czasie II wojny - dla uniknięcia niemieckich represji za działalność na rzecz polskości Mazur - ukrywał się pod przybranym nazwiskiem w Warszawie, gdzie pracował jako robotnik.
W 1945 r. pełnił krótko urząd starosty w Działdowie. Potem był prezesem Instytutu Mazurskiego w Olsztynie i kierownikiem Mazurskiego Uniwersytetu Ludowego. Następnie, do przejścia na emeryturę, pracował w kuratorium. Zmarł w Krutyni, jego grób znajduje się na cmentarzu komunalnym w Olsztynie.(PAP)
mbo/ par/
