Kard. Gulbinowicz odebrał Nagrodę im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego

Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. Wręczana w stolicy Dolnego Śląska nagroda została ustanowiona 4 czerwca 2004 r. przez Jana Nowaka-Jeziorańskiego, prezydenta Wrocławia, Uniwersytet Wrocławski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich i Kolegium Europy Wschodniej. Wręczana jest corocznie osobom bądź instytucjom, których życie, działalność, aktywność przyczyniły lub przyczyniają się do tworzenia struktur niepodległej Polski oraz budowy społeczeństwa obywatelskiego.

Adolf Juzwenko, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, podkreślił, że kard. Gulbinowicz został uhonorowany za „opiekę i wsparcie udzielane w latach 80. XX wieku walczącym o niepodległą Polskę”. „Doświadczyliśmy wtedy, w latach 80., ogromnej pomocy ze strony ówczesnego metropolity wrocławskiego” – powiedział.

Prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz podkreślił z kolei, że kardynał Gulbinowicz został wyróżniony za „wspaniałą postawę, wybitną osobowość i znakomite poczucie humoru".

Kard. Gulbinowicz odbierając nagrodę powiedział, że cieszy się, iż „stał po właściwej stronie”. „To Duch Święty natchnął mnie, by być przy tych, którzy są prześladowani” – mówił kard. Gulbinowicz.

Dodał, że nagroda, którą otrzymał, to „światło rzucone pod nogi starego człowieka”. „To światło jest mi potrzebne. Jestem stary, ale nie chcę jeszcze umierać, bo w Polsce dzieją się dobre rzeczy i we Wrocławiu dzieją się dobre rzeczy” – mówił duchowny.

Henryk Gulbinowicz urodził się 17 października 1923 r. na Wileńszczyźnie. W 1944 r. rozpoczął studia w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie, przeniesionym w 1945 r. do Białegostoku, gdzie w czerwcu 1950 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

W lutym 1970 r. otrzymał święcenia biskupie z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. W styczniu 1976 r. mianowany został arcybiskupem metropolitą wrocławskim po zmarłym kardynale Bolesławie Kominku. Objął archidiecezję 12 stycznia, a ingres do katedry we Wrocławiu odbył w lutym 1976 r.

W 1981 r. po wprowadzeniu stanu wojennego założył w stolicy Dolnego Śląska Arcybiskupi Komitet Charytatywny, z zadaniem opieki nad internowanymi, więźniami i biednymi. W budynkach archidiecezji ukrywali się i spotykali opozycjoniści. Tam też zdeponowano legendarne 80 mln zł składek członków dolnośląskiej "Solidarności", które związkowcy wypłacili przed 13 grudnia z banku.

W latach 1985-1991 kardynał przeprowadził we Wrocławiu synod archidiecezjalny, a w roku 1991 - Kongres Pracy. Rok wcześniej powołał do życia Komitet ds. Pomocy Parafianom z terenu Związku Radzieckiego. Za swej kadencji założył wiele nowych parafii, ukończył budowę Domu Księży Emerytów we Wrocławiu. Powołał też dwie redakcje - miesięcznika "Nowe życie" oraz Katolickiego Radia Rodzina.

Był przewodniczącym komitetu organizacyjnego 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu w 1997 roku. Brał aktywny udział w pracach Episkopatu Polski. W latach 1977 - 1987 był profesorem teologii moralnej i Wielkim Kanclerzem Papieskiego Fakultetu Teologicznego we Wrocławiu.

Pracował w watykańskich Kongregacjach: ds. Duchowieństwa, ds. Kościołów Wschodnich i ds. Ewangelizacji Narodów. Uczestniczył w pracach VIII sesji zwykłej Światowego Synodu Biskupów w Watykanie. Stanowisko metropolity wrocławskiego pełnił do osiągnięcia wieku emerytalnego, czyli do roku 2004 r.

Kard. Gulbinowicz jest doktorem honoris causa trzech wrocławskich uczelni, w tym Papieskiego Wydziału Teologicznego. Jest Honorowym Obywatelem Dolnego Śląska, Laureatem Dziecięcej Nagrody SERCA oraz 641. Kawalerem Orderu Uśmiechu. W lutym 2009 r. kard. Gulbinowicz został odznaczony Orderem Orła Białego.

Dotychczas wśród uhonorowanych Nagrodą im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego znaleźli się m.in.: Tadeusz Mazowiecki, George Bush senior, Stanisław Szuszkiewicz, kardynał Jean-Marie Lustiger, Vaclav Havel, Jerzy Koźmiński, Valdas Adamkus, prof. Zbigniew Brzeziński, a także Instytut Literacki w Paryżu.(PAP)

pdo/ pad/