Wystawa zdjęć poświęcona twórczości Andrzeja Blumenfelda

„Andrzej był aktorem niezwykłym i niezwykle inteligentnym człowiekiem. Jak wszyscy inteligentni ludzie był obdarzony zmysłem ironii i sarkazmu, niepozbawionym goryczy w spojrzeniu na świat, który kolejny raz wypadł z formy. Taki właśnie był Shylock, jedna z najbardziej jego przejmujących ról, które zagrał ostatnio” – powiedział PAP dyrektor Teatru Dramatycznego Tadeusz Słobodzianek.

Zauważył, że Blumenfeld z Teatrem Dramatycznym był związany niezwykle mocno. "Mam nadzieję, że wystawa w naszej Galerii uświadomi widzom, jak wielką i bolesną stratę ponieśliśmy wszyscy. Kiedy umiera aktor taki jak on, życie zatrzymuje się i trzeba chwili, żeby odzyskało swój sens” – podkreślił Słobodzianek.

Na ekspozycji, której kuratorem jest Maciej Stępiński, zaprezentowano ok. 20 zdjęć i fotogramów aktora. Są to zdjęcia archiwalne ról zagranych przez Blumenfelda w Dramatycznym w latach 80. XX w. (m.in. Pan na dworze Fryderyka w  „Jak wam się podoba” Szekspira czy Nauczyciela w „Pieszo” Mrożka), a także fotogramy z kreacji aktora na scenie tego teatru w ostatnich latach, np. Teddy’ego w „Cudotwórcy” i Shylocka w „Kupcu weneckim. Obejrzeć będzie można także zdjęcia z prób i czytań.

Autorami zdjęć są Katarzyna Chmura-Cegiełkowska i Krzysztof Bieliński.

Andrzej Stanisław Blumenfeld (ur. 12 sierpnia 1951 r. w Zabrzu – zm. 14 sierpnia br. w Warszawie) był polskim aktorem teatralnym, filmowym i radiowym. W 1973 r. ukończył Wydział Aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. A. Zelwerowicza. W tym samym roku zadebiutował w Teatrze Narodowym w Warszawie rolą Posłańca w „Antygonie” Sofoklesa w reż. Adama Hanuszkiewicza.

Później występował w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie (1973-75), a następnie w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1975-80), gdzie zagrał m.in. Beniamina w „Białym małżeństwie” Różewicza, Cyryla w „Iwonie, księżniczce Burgunda” Gombrowicza i Księdza Piotra w „Dziadach” Mickiewicza. W Gdańsku współpracował też ze Stanisławem Hebanowskim. Zagrał u niego m.in. Staszka w „Weselu” Wyspiańskiego i Fratera Teologusa w „Samuelu Zborowskim” Słowackiego.

W 1980 r. przeniósł się do zespołu Teatru Dramatycznego w Warszawie. W latach 1980-91 grał m.in. w spektaklach: Macieja Prusa - był Panem w „Operetce” Gombrowicza, Towarzyszem Wową w „Carze Mikołaju” Słobodzianka, Przechrztą w „Nie-Boskiej komedii” Krasińskiego.

W latach 80. XX w. był związany z Transformtheater Henryka Baranowskiego w Berlinie Zachodnim. U tego reżysera zagrał w 1991 r. legendarną rolę Leopolda Blooma w spektaklu „tak chcę Tak” wg „Ulissesa” Joyce’a w warszawskim Teatrze Szwedzka 2/4. Odtąd zaczęto go nazywać „panem Blumem”.

W sezonach 1991-97 występował w warszawskim Teatrze Studio im. S. I. Witkiewicza. W latach 1997-2011 był w zespole Teatru Narodowego, gdzie kreował np. Oswalda w „Królu Learze” Szekspira i Borys Simonowa-Piszczyka w „Wiśniowym sadzie” Czechowa. W Narodowym wystąpił też w spektaklach: Tadeusza Bradeckiego („Happy end” Brechta i Weila), Kazimierza Dejmka („Dialogus de Passione”), Jana Englerta („Kurka wodna” Witkacego), Agnieszki Glińskiej („Pożegnania” Dygata), Adama Hanuszkiewicza („Antygona” Sofoklesa), Jerzego Grzegorzewskiego („Ślub” Gombrowicza, „Nie-Boska komedia” Krasińskiego), Kazimierza Kutza („Na czworakach” Różewicza), Andrzeja Seweryna („Ryszard II” Szekspira).
Do zespołu Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy powrócił w 2013 r. Wystąpił m.in. w „Cudotwórcy” Friela, „Absolwencie” Johnsona, „Trzech siostrach” Czechowa, „Nosorożcu” Ionesco, „Szalbierzu” Spiro, „Kupcu weneckim” Szekspira, „Wizycie starszej pani” Duerrenmatta i „Słudze dwóch panów” Goldoniego.

Zagrał w ponad 40 filmach; był również cenionym aktorem w Teatrze PR oraz dubbingowym. Był erudytą, miłośnikiem książek i uroków Kazimierza Dolnego. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2005) oraz Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2013).(PAP)

autor: Grzegorz Janikowski
edytor: Agata Zbieg

gj/ agz/