Abp Józef Życiński. Fot. PAP/M. Trembecki
2011-02-10 (PAP) - Metropolita lubelski Józef Życiński nie żyje. Hierarcha zmarł nagle w czwartek w Rzymie; miał 62 lata. Był filozofem, teologiem, publicystą i - w powszechnej opinii - jedną z najbardziej znaczących i wyrazistych postaci Kościoła katolickiego w Polsce.
Według informacji umieszczonej na stronie internetowej biura prasowego Konferencji Episkopatu Polski, prawdopodobną przyczyną śmierci abpa Życińskiego był wylew krwi do mózgu.
Metropolita lubelski przebywał w Rzymie, gdzie brał udział w obradach Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego. Abp Życiński już w środę źle się czuł i panowało zaniepokojenie stanem jego zdrowia.
Kościół Jezusa Chrystusa nie jest klubem fanów ani katolicką partią polityczną - te słowa wypowiedział abp Życiński 1 stycznia podczas mszy świętej noworocznej w Lublinie, kiedy też zaapelował o budowanie pokoju i odwoływanie się do zasad Ewangelii.
Funkcję metropolity lubelskiego abp Życiński sprawował od 1997 r., wcześniej - od 1990 r. pełnił funkcję biskupa ordynariusza diecezji tarnowskiej.
Apb. Życiński urodził się w Nowej Wsi koło Piotrkowa Trybunalskiego 1 września 1948 r. Studiował w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym. Po ukończeniu studiów - w 1972 r. - przyjął święcenia kapłańskie.
Na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie uzyskał stopień naukowy doktora teologii, natomiast na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie - stopień doktora filozofii. Habilitację uzyskał w roku 1980 na podstawie pracy "Prostota i dyskonfirmowalność jako kryteria heurystyczne w kosmologii relatywistycznej".
Od 1980 r. kierował Katedrą Logiki i Metodologii w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 1982-1985 pełnił funkcję prodziekana, a od 1988 do 1990 dziekana Wydziału Filozoficznego PAT. Był współorganizatorem konwersatorium interdyscyplinarnego "Nauka - Wiara".
W 1981 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1988 nadzwyczajnego. Od momentu objęcia funkcji metropolity lubelskiego abp Życiński sprawował tez urząd Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Abp Życiński był członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu, konsultorem w Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, członkiem Papieskiej Rady Kultury, członkiem Wspólnej Grupy Roboczej Kościoła Rzymsko-katolickiego i Światowej Rady Kościołów, członkiem Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski oraz Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu RP.
Przewodniczył też Radzie Episkopatu ds. Świeckich i Radzie Programowej KAI, był członkiem Komisji Episkopatu ds. Nauki Wiary, Komisji Episkopatu ds. Duszpasterstwa, Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, Komitetu Nauk Filozoficznych PAN oraz Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN. Zasiadał także w Radzie Fundacji Auschwitz-Birkenau.
Abp Życiński wykładał również na zagranicznych uczelniach m.in. Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Był doctorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Rolniczej w Lublinie.
W swym dorobku miał wiele publikacji w licznych czasopismach krajowych i zagranicznych, m.in. w Znaku, Więzi, Rzeczpospolitej, Rocznikach Filozoficznych KUL, Analecta Cracoviensia, Studia Philosophiae Christianae, Philosophy in Science, Cultures et foi, Il Nuovo Areopago, Review of Metaphysics, British Journal for the Philosophy of Science, The New Scholasticism, Zygon, Logos, Ethos.
Abp Życiński był autorem kilkudziesięciu książek i kilkuset artykułów poświęconych filozofii, teologii, kulturze, zagadnieniom naukowym.
Do najważniejszych książek abpa Życińskiego należą m.in.: Teizm i filozofia analityczna, Język i metoda, Wszechświat i filozofia, Filozofować w kontekście nauki, Wszechświat: maszyna czy myśl, Trzy kultury, Medytacje Sokratejskie, Dylematy ewolucji, Matematyczność przyrody, Sprawa Galileusza, Granice racjonalności, Sacrum i kultura, Elementy filozofii nauki, Na zachód od domu niewoli, Niewidzialne światło, Europejska wspólnota ducha, Bruderszaft z Kainem, Pięć dialogów, Bóg postmodernistów, Bóg i ewolucja. (PAP)
mok/ sw/ mag/
