Trwa remont wnętrz zabytkowego kompleksu klasztornego przy Świątyni Miłosierdzia i Miłości Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku. Prace związane są m.in. z zapewnieniem miejsc pobytu dla pielgrzymów. Planowane jest też odnowienie zewnętrznej części katedry.
W tym roku Kościół Starokatolicki Mariawitów obchodzi Rok Jubileuszowy, w tym 125-lecie pierwszych objawień św. Marii Franciszki Kozłowskiej (1862-1921), założycielki mariawityzmu oraz 100. rocznicę nadania mariawickiej katedrze w Płocku nazwy Świątynia Miłosierdzia i Miłości.
Michał Rybak, doradca Biskupa Naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, zarazem członek powołanego przez władze Kościoła komitetu rewitalizacji, informując PAP o pracach związanych z tym projektem, przypomniał, że płocka Świątynia Miłosierdzia i Miłości „jest jednym z niewielu obiektów w Polsce wybudowanych w stylu neogotyku angielskiego i warto, aby taki zespół zabytkowych budynków był dumą Płocka, a także służył następnym pokoleniom”.
„Mamy zaawansowany proces uzyskiwania pozwolenia na budowę dla prac związanych z remontem zewnętrza świątyni” – podkreślił Rybak. Zwrócił przy tym uwagę, że proces przygotowań do tego przedsięwzięcia był zadaniem pracochłonnym, wymagającym wielu ustaleń i - m.in. konserwatorskich - konsultacji.
Rybak wyjaśnił, że pracami remontowymi zabytkowego kompleksu klasztornego, którego główną częścią jest właśnie Świątynia Miłosierdzia i Miłości, objęto dotychczas część wnętrz, gdzie mieszkają duchowni. Znajdują się w nich również m.in. pokoje dla gości, kuchnia pielgrzyma oraz sale spotkań. W ramach projektu pomieszczenia obiektu, np. łazienki, przystosowywane są do potrzeb osób niepełnosprawnych.
„Celem prac jest zapewnienie miejsca do pobytu i spotkań dla mariawitów i gości. Do katedry przyjeżdża coraz więcej osób, nie tylko w święta, ale także w ciągu całego roku. Szczególnym wydarzeniem są adoracje całodobowe, które ściągają wiernych z całej Polski” – oświadczył Biskup Naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów Marek Maria Karol Babi.
Prace związane z rewitalizacją zabytkowego kompleksu klasztornego przy płockiej Świątyni Miłosierdzia i Miłości prowadzone są dzięki środkom własnym Kościoła i ofiarom przekazywanym przez wiernych.
„Cieszy, że coraz więcej wiernych angażuje się w pomoc, szczególnie widząc postępy w remoncie. Nie są to kwoty pozwalające na szerszy zakres prac, ale pokazują, że możemy stawiać kolejne kroki w rewitalizacji. Ostatnio aplikowaliśmy o środki marszałkowskie, ale na razie bez powodzenia” – dodał.
Założenia projektu „Europejskie Centrum Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku - rewitalizacja Świątyni Miłosierdzia i Miłości w Płocku” zostały opracowane w 2017 r.
Rybak zaznaczył, że w staranie odrestaurowanej już części zabytkowego kompleksu widać „ducha mariawickiego, a dominującym kolorem jest szary i biały”. „W wyjątkowo wysokich wnętrzach można podziwiać kunsztownie wykonane okna, gabloty i piece. Wszystkie pomieszczenia mają spójną stylistykę, która powoli wyłania się z pyłu prac remontowych” – dodał.
Położona na wysokiej nadwiślańskiej skarpie Świątynia Miłosierdzia i Miłości w Płocku została wybudowana w latach 1911-14 z inicjatywy założycielki mariawityzmu, św. M. F. Kozłowskiej. Projekt katedry z zabudowaniami klasztornymi opracował ówczesny zwierzchnik Kościoła Starokatolickiego Mariawitów bp. Jan Maria Michał Kowalski (1871-1942). Fundusze na budowę pochodziły z ofiar kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych.
Uroczysta konsekracja trójnawowej bazyliki z trzema wieżami od frontu, a na skrzyżowaniu naw z kopułą, monstrancją i adorującymi ją aniołami, odbyła się 15 sierpnia 1914 r. Początkowo katedra nosiła nazwę Nieustającej Adoracji Ubłagania. Obecna nazwa została nadana po objawieniach św. M. F. Kozłowskiej z 15 sierpnia 1918 r., które opisała tak: „Sam Pan Jezus poświęcił ją słowem Swoim mówiąc: to jest Świątynia Miłosierdzia i Miłości. /.../ Obiecał wysłuchać wszystkich naszych modlitw i próśb, o ile będą zgodne z Wolą Bożą”.
Ruch mariawicki powstał pod koniec XIX wieku, stawiając sobie za cel naśladowanie życia Marii - Mariae vitam imitantes. Jego założycielka, św. M. F. Kozłowska, w 1893 r. doznała w Płocku objawienia, wskazującego na potrzebę odnowy moralnej ludzkości poprzez nieustającą adorację Przenajświętszego Sakramentu i wzywanie pomocy Matki Bożej. Mariawityzm wyodrębnił się z Kościoła rzymsko-katolickiego w 1906 r.
Kościół Starokatolicki Mariawitów liczy obecnie w Polsce ok. 25 tys. wyznawców, ok. 10 tys. mariawitów mieszka także we Francji, głównie w Paryżu. Siedzibą władz Kościoła, który należy m.in. do Światowej Rady Kościołów, Konferencji Kościołów Europejskich i Polskiej Rady Ekumenicznej, jest Płock.
Co roku, 15 sierpnia, w płockiej Świątyni Miłosierdzia i Miłości i na terenie tamtejszego kompleksu klasztornego odbywają się główne mariawickie uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny – to najważniejsze święto w kalendarzu liturgicznym Kościoła Starokatolickiego Mariawitów; uczestniczą w nim wierni tego wyznania z całego kraju i zagranicy. (PAP)
mb/ wj/
