„Moje wspomnienia” Stanisława Wojciechowskiego wydane przez Muzeum Historii Polski znalazły się wśród laureatów konkursu na Książkę Historyczną Roku. Publikację opracowaną przez Jerzego Łazora uhonorowano w kategorii „Najlepsze wspomnienia dotyczące Polski i Polaków w XX wieku”.
"Moje wspomnienia" to polityczna autobiografia prezydenta odrodzonej Rzeczypospolitej. Stanisław Wojciechowski opowiedział swoje życie jako walkę o byt państwowy Polski. Czytelnikom tej relacji autor może wydać się szlachetnym idealistą, a zarazem pedantycznym wręcz praktykiem. Najtrwalej związany z kooperatyzmem – Wojciechowski upatrywał recepty na polskie problemy we współpracy ludzi o różnych przekonaniach. Jego kariera polityczna skończyła się wraz z przewrotem majowym, podczas którego prezydent przeciwstawił się Józefowi Piłsudskiemu, sięgającemu po władzę siłą.
"Moje wspomnienia" obejmują okres od lat 80. XIX wieku do grudnia 1922 roku i urywają się, wbrew pierwotnym planom autora, z chwilą wybrania go na głowę państwa. Przedstawione tu doświadczenia polityka i społecznika są pod wieloma względami reprezentatywne dla losów całego pokolenia działaczy, którzy odrzucili postyczniową polityczną bierność, by po ćwierćwieczu starań o niepodległość przeżywać jej odzyskanie i uczestniczyć w kształtowaniu się II Rzeczypospolitej.
Książka, opracowana przez Jerzego Łazora, ukazuje się po raz pierwszy w pełnym kształcie, łącznie z pozostawioną w rękopisie drugą częścią. We wstępie Jerzy Łazor analizuje narrację Wojciechowskiego, wskazuje wykorzystane w niej źródła i kreśli portret prezydenta, zogniskowany wokół najważniejszych dla niego, jako polityka, relacji: z Edwardem Abramowskim i Józefem Piłsudskim.
Książka "Moje wspomnienia" Stanisława Wojciechowskiego jest V tomem wydanym w serii 100-LECIE NIEPODLEGŁOŚCI. Wspomnienia i pamiętniki przygotowanej przez Muzeum Historii Polski.
Źródło: MHP
